Kobe Bryant'la Michael Jordan'ın özel arkadaşlığının iç yüzü

Michael Jordan'la Kobe Bryant, yıllardır ilişkilerine karşı korumacı davrandılar.

Jordan, Bryant'a "küçük kardeşim", Bryant da Jordan'a "abim" derdi ve ikisi de birbirlerinin iş ahlaklarını ve başarılarını överlerdi. Fakat dışarı bundan daha fazlasını yansıtmazlardı, ikisi de birazcık fazlasıyla bile tiksindikleri karşılaştırmalar ve tartışmaların başlayacağını çok iyi bilirlerdi.

Jordan'la Bryant'ın ne kadar yakın olduğunu sadece birkaç kişi biliyordu.

"İkisinin maç sırasında birbirleriyle etkileşimini izleseniz, Kobe sürekli Michael'a doğru çekilen bir mıknatıs gibiydi." dedi Los Angeles Lakers eski genel menajeri Jerry West. "Michael parkedeyken genelde çok fazla oyuncuyla iletişim kurmazdı. Sadece oynardı. Ama nedense, ona böyle bir meyli vardı."

West, Bryant'ın Jordan'ı günün her saatinde aradığını veya ona mesaj attığını bilecek kadar yakındı ikisine de. Jordan, Los Angeles'ta olduğu zaman beraber öğlen ve akşam yemeklerine çıktıklarını biliyordu - ama golfe gitmezlerdi, çünkü mümkün değil, Bryant asla golf oynamazdı.

Bu nedenle, 23 Şubat'ta, Bryant'ın anma töreninden bir önceki akşam, Jordan'la akşam yemeğine çıktıklarında, West yas tutan arkadaşına destek olabildiğinden emin olmak için arkadaşını dikkatle izledi.

"Bryant hakkında konuştuk biraz." dedi West. "Ama zihnimde onun söyleyeceklerini asla tahmin edemezdim."

Jordan, Bryant'ın nasıl biri olduğunu, ilişkilerinin nasıl akıl hocalığından çıkıp Jordan'ın en çok değer verdiği arkadaşlıklarından birine dönüştüğünü anlatabilmek için birkaç haftadır anma konuşmasının üzerinde çalışıyordu.

Jordan'ı tanıyanlar, onun sahneye çıktığı an ağlamaya başlayacağını biliyorlardı.

"Michael doğru şeyleri söyleyecek." dedi West. "Onun bir ruhu var. İnsanlar onu gözlerinde o kadar yüksek bir seviyeye oturttular ki, böyle bir yanı olduğunu bile düşünmüyorlar."

"Kobe'nin onu gerçekten etkilediğini düşünüyorum."

Ertesi sabah Jordan, Bryant'ın onun için ne kadar değerli olduğunu tüm dünyaya duyurdu.

"Kobe'yle benim bu kadar yakın arkadaş olmamız belki de insanları şaşırttı." diye başladı Jordan. "Ama gerçekten çok yakın arkadaştık."

Gözyaşları yanaklarını ıslatıyordu.

"Herkes sürekli ikimizi karşılaştırmak istiyordu." diye devam etti Jordan. "Ben sadece Kobe'den bahsetmek istiyordum."

"Sürekli eşyalarınızı, dolabınızı, ayakkabılarınızı, her şeyinizi karıştıran bir küçük kardeş. Tam bir karın ağrısıydı. Fakat bu ağrı zamanla sevgiye dönüştü."

Jordan, Bryant'ın yaşamaya başlayacağı bu hayatla ilgili her şeyi bilmek istediğini söyledi. Başta basketboldan konuşurlarmış, post hareketlerini, ayak hareketlerini, üçgen hücumu. Ve Bryant tam bir süngermiş.

Jordan'ın ona anlattığı her şeyi sünger gibi çekermiş. Üzerinde çalışıp, ustalaşıp, daha fazlası için gelirmiş.

"Gece 11'de, 2.30'da, 3'te arardı, mesaj atardı." dedi Jordan. "Başta kızdırıyordu, ama sonra bir tutkuya dönüştü. Bu çocuk asla tahmin edemeyeceğiniz kadar tutkuluydu."

Jordan 10 dakikalık konuşması süresince gözyaşlarını silmek için hiç durmadı. "Ağlayan Jordan" meme'i için malzeme verdiğine dair bir şaka da yaptı ama duygularını saklamaya çalışmadı.

Çok doğal ve açıktı. Ve bittiğinde, Jordan'ın Bryant'tan, en az Bryant'ın ondan öğrendiği kadar çok şey öğrendiğini anlamıştık.

"Onun bu yanını görmek, çok aydınlatıcı ve duygusaldı." dedi West.

Bu, Jordan'la Bryant'ın ilişkilerinin yalnızca dünyaya gösterdikleri küçük parçasını görenler için büyüleyiciydi.

Kendi nesillerinin en iyi oyuncuları ne ara bu kadar yakınlaşmışlardı? Son derece rekabetçi iki alfa kişilik nasıl bu kadar derin bir bağ kurdu? Ve bunu nasıl sır olarak saklamayı başardılar?

Arkadaşlıkları tam olarak Jordan'ın anlattığı gibi başladı: Bryant onu o kadar sıkıştırdı ki Jordan en sonunda pes etti ve onunla ilişki kurmaya başladı.

Bu dinamik, Pazar günü ESPN'de yayınlanan, Jordan'ın Chicago Bulls'daki son sezonu olan 1997-98 sezonunu anlatan 10 bölümlük "The Last Dance"in beşinci bölümünde açıklanıyor.

Bölüm, 1998 All-Star maçındaki Bryant ve peşinden gelmeye kararlı olan hayranlık içindeki bu gencin hem şaşırttığı hem de gururlandırdığı Jordan'ı anlatıyor.

Jordan soyunma odasında Tim Hardaway'a "Bu ufak Lakers'lı teke tekte herkesi alacak." dedi.

Aslında bu, Bryant 1996'da NBA'e girdiğinden beri oluyordu.

Tim Grover, Chicago'da Jordan'la ve sonrasında Los Angeles'ta Bryant'la çalışan kişisel antrenör, "Lakers ne zaman Bulls'la oynasa Kobe tünelin dışında Michael'ı beklerdi." dedi. "Ve Michael her zaman soyunma odasından en son çıkardı. Orda çok uzun kalırdı. Ama Kobe onu o kadar zaman beklerdi."

Lakers'ın diğer oyuncuları da Michael'ı bekleyen Bryant'ı, bir çaylağı, otobüste bekliyor olurlardı.

"Kobe, 'Otobüsün beklemesi lazım. Ben bu fırsatı ne zaman yakalarım bilmiyorum.' derdi."

O zaman seyahat ve lojistikle Lakers antrenörü Gary Vitti ilgileniyordu.

"Otobüste kafaları sayıp şöföre 'Tamam, gidebiliriz. Herkes burada.' diyen bendim. Ama her zaman Kobe yüzünden bir kafa eksik olurdu." dedi Vitti.

Grover, Jordan'ın soyunma odasından çıkmasının genelde bir saati bulduğunu söyledi. Tedavisini yaptırır, istatistikleri inceler, duş alır, giyinir ve en sonunda kalabalık dağıldığında çıkardı.

"Yani binada ondan başka kimse kalmazdı. Lakers'ın güvenlik görevlileri 'Hadi Kobe, hadi, otobüs kalkıyor.' falan derlerdi, başka şeyler de duyardınız, 'Şu çocuk yok mu!' gibi şeyler." dedi Grover.

Bryant'ın umurunda olmazdı. Ne kadar gerekiyorsa o kadar beklerdi. Jordan tertemiz takımıyla soyunma odasından çıktığında da, Bryant onu ayak hareketleriyle veya dönerek yapılan atışlarla ilgili soru yağmuruna tutmaya başlardı.

Grover, Jordan'la Bryant'ın çıkarken özel konuşabilmeleri için geride kalırdı. Bazen de durduklarını, Jordan'ın belli bir hareketi Bryant'a gösterdiğini görürdü.

"Michael'dan akıl hocalığı isteyen başka bir sürü sporcu vardı, ama o yoğunlukta devam etmenin ve durmak bilmez çalışmanın ne kadar zor olduğunu anladıkları zaman çoğu ortadan kayboluyordu." dedi Grover.

"Ama Kobe ayak uydurdu. Michael ona ne kadar çok şey öğretirse o kadar istekli oluyordu. "

Bryant her tavsiyeden sonuna kadar faydalanıyor, Jordan'ın verdiği her derse çalışıyordu. Sonra da hevesli bir öğrenci gibi, rapor verip yeni bir ödev istiyordu.

"Michael herkesin sinir bozucu olduğunu düşünürdü." dedi Grover gülerek. "Ama Kobe'nin sinir bozucu olduğunu söyleyiş şekli önemliydi. Kobe için bunu söylerken, o sanki sürekli 'Hadi, hadi, şunu yapalım, bunu yapalım.' diyen küçük kardeşinden bahsediyormuş gibi söylerdi."

Jordan Bryant'a telefon numarasını verdiğinde, Grover bunun gerçekten önemli olduğunu anlamıştı. Jordan'ın başka oyunculara takımın güvenlik görevlilerinin veya bir arkadaşının numarasını verdiğini, onların da oyuncuları Jordan'la görüştürmediğini görmüştü. Jordan umursamadığı veya yardım etmek istemediği için değil, ama az zamanı olan bir insan olduğu ve onun verdiği tavsiyelerden gerçek anlamda faydalanabilecek kişi sayısı çok az olduğu için.

"Onunla konuşmayı hak etmen gerekiyordu." dedi Grover. "Michael, Kobe'de bir şeyler görmüş olmasaydı o telefonu zaten açmazdı."

Özgüvenden mi yoksa gençliğin verdiği cesaretten mi bilinmez, Bryant hiçbir zaman Jordan'ın ilgisine ve akıl hocalığına değer biri olup olmadığını sorgulamadı. Sadece bıkıp usanmadan onun peşinden koşuyordu.

Kobe, "The Last Dance" için 2019 yılında yaptığı röportaj sırasında, "Sormazsan öğrenemezsin." dedi. "Bir sürü oyuncunun ondan çekindiğini ve ona 'Black Jesus' [Siyahi İsa] falan dediğini biliyordum. Ben çekinmiyordum."

"Bence o benim rekabetçiliğimi anlıyordu. Benim yolculuğumla da ilgilendiğini düşüyorum. Lige girerken zor birkaç yıl geçirmiştim çünkü o zamanlarda yaş ortalaması çok daha yüksekti. Şimdiki gibi genç bir lig değildi. Oranın normali ergenlik çağında [Bryant NBA'e girdiğinde 18 yaşındaydı] veya 20'li yaşlarında oyuncular değildi. Bir de ben dışardan gelen biri olduğum için, bence bana biraz yardım etmek, yol göstermek istedi."

Jordan 1998 yılında emekli olduktan sonra da Bryant onu aramaya devam etti. Ama sonunda Jordan da ona geldi.

İlk seferi, Lakers koçu Phil Jackson'ın, Jordan'dan Bryant'la buluşup ona üçgen hücumda oynarken nasıl sabırlı olunacağını anlatmasını istediği zamandı.

Daha sonra, Jordan 2001 sezonunda Washington Wizards'ın bir üyesi olarak lige geri döndüğü zaman, maçlardan sonra Lakers soyunma odasında Bryant'la Jackson'ı ziyaret ederdi.

Bu ufak bir detay gibi görünebilir, ama Jordan'ın rakibin soyunma odasını ziyaret etmesi çok büyük bir saygı göstergesiydi.

"Jordan, Washington'a gelene kadar, Lakers birkaç şampiyonluk almış ve Kobe bir oyuncu olarak kimliğini oturtmuştu." dedi eski Bulls ve Lakers antrenörü Chip Schaefer. "Yani bunu Michael'la, sanki daha ağırbaşlı ve yaşlı bir devlet büyüğü rolüne geçiş yapmakta olan bir oyuncuyla birleştiriyorsunuz."

Bryant hala ilişkinin küçük kardeşiydi, ama cüsse olarak başka tür konuşmalar yapabilecekleri kadar büyümüştü.

Jordan'a "Bir grup adamın hemfikir olması ve şampiyonluk kazanacak seviyeye gelmesi nasıl sağlanır? Yanlış şeylerle ilgilenen takım arkadaşlarıyla nasıl uğraşılır? Takım arkadaşlarım o kadar sert değil, ama en önemli özelliği sert olmak olan bir takıma karşı oynuyoruz. Onlar nasıl geliştirilir?" sorularını sorduğunu anlattı Kobe, belgesel için röportaj verdiği sırada.

Bryant kaç kişiyle bu gibi konular hakkında içten bir şekilde konuşabilirdi? Başka kaç oyuncu onun yerinde oldu? Pek fazla değil.

Jordan tavsiyesinde lafını esirgemedi.

O oyuncuların ilerlemediğini söyledi Jordan, Bryant'a. Ve onları nasıl peşinden götüreceğini bulamazsa zarar görecek olan onların mirası değildi.

Bryant, Jordan'ın "Zamanı ileri al ve düşün. Kimse bugünlere bakıp şu kişi düzgün davranmıyordu, o yüzden kaybettiniz demeyecek. Kimse bunu demeyecek. Senin beceremediğini söyleyecekler. O yüzden, senin bu işi çözmen lazım. Ne olursa olsun, bunu çözmek zorundasın." dediğini hatırladı.

Bryant hiçbir zaman özgüvensiz olmadı. Fakat bunu akıl hocasından duymak, kendisinin inanmaya başladığı her şeyin tekrardan altını çizdi.

"Harika bir tavsiyeydi." dedi Bryant.

Bryant, Jordan'a yalnızca soru sormakla kalmıyordu, onu çalışıyordu. Yaşlandıkça ve atletizmini kaybettikçe oyununun gelişimi, emekliliğinde yaptıkları, koyduğu hedefler, yaptığı hatalar...

Jordan 2003 yılında son kez emekli olduğunda, Bryant dikkatle onun yöneticilik ve takım sahipliği rollerine geçişini izledi.

Jackson'la Bryant ne zaman Washington, D.C. veya Charlotte'a gelse, Jordan, Lakers soyunma odasına gider ve onlarla görüşürdü.

"Phil, [asistan koçlar] Frank Hamblen ve Tex Winter'la takılırdı. Chicago'da hepsi beraberdi." diye hatırladı Vitti. "Sonra hepimiz otobüse giderdik. O ve Kobe klasik işlerini yaparlardı ve biz de onları beklemek zorunda kalırdık."

Bryant'ın Jordan'la konuşmasını beklemek artık kimseyi gücendiren bir şey değildi.

"Onların konuşacağını biliyorduk, onlar da konuşuyorlardı, o kadar." dedi Vitti. "Bazen Phil çok sinirlenirdi ama genelde umursamazdı."

Bryant, 2007 yılında dizleri ağrımaya başladığında Grover'ı -Jordan'ın antrenörü- tuttu ve ondan Jordan emekliliğinden döndüğünde ona yaptığı gibi vücudunu yenilemesine yardım etmesini istedi.

O anda, Grover iki adam arasındaki temel farkları görmeye başladı.

"Kobe'nin her şeyi bilmesi gerekiyor." dedi Grover. "Bu egzersizi neden yaptığını bilmesi gerekiyor. Neden bu kadar tekrar? Neden bu? Neden şu? Kobe her zaman 'Neden, neden, neden?' diye sorardı çünkü o bir öğrenciydi. Öğreniyordu."

"Michael'ın düşüncesiyse şöyleydi: 'Seni bir iş yapman için tuttum. Sadece işi halletmen lazım. Bunu neden yaptığımı, neler olduğunu bilmeme gerek yok. Ama eğer sorarsam, cevabı verebilmelisin.'"

İkisinde de bitmek bilmeyen bir hırs ve iş ahlakı vardı. Ama Bryant'ınkinin kaynağı farklı gibi görünüyordu.

"Michael yeter demeyi biliyordu." dedi Grover. "'Tamam, şu an vücudumu çalıştırmayı bırakmam lazım. Dinlenmem gerekiyor.' gibi. Kobe'de tam tersiydi. Uyuyamadıysa, 'Zamanım boşa harcanıyor. Spor salonuna gidip çalışmam lazım.' diye düşünürdü."

Bryant oyunculuk kariyerinin sonlarına doğru yaklaşırken, farklı sorular sormaya başladı.

Basketboldan sonra yapabileceği, ona en az bu oyun kadar tutku ve kararlılık hissettirecek başka bir şey var mıydı?

Yazının orijinal hâlini okumak için: https://www.espn.com/nba/story/_/id/29124581/inside-kobe-bryant-michael-jordan-private-friendship