Pogacar'dan ikinci Tour zaferi hakkında

Fransa Turu öncesinde gayet rahattım. Güzel hazırlanmıştım, çevremdeki insanlar iyi bir atmosfer yaratmıştı ve birbirimize her şekildeyardım etmeye hazırdık. Hedefim ikinci şampiyonluktu. Zor olacağının farkında olsam da geçen sene yaptıklarımdan sonra doğru yaklaşımın bu olduğunu biliyordum.

Tour’dan önce Slovenya’daki ulusal zamana karşı ve yol yarışında yarıştım. Hem Fransa Turu için son hazırlıklarımı yapıyor hem de ailemle vakit geçiriyordum. Slovenya’da yarışmayı ve milli formayı giymeyi seviyorum. Bu benim için bir gurur.

Allan Peiper, sağlık sorunları sebebiyle son dönemlerde yarışlara pek gelemese de aramız oldukça iyidir. Emirates’teki ilk yarışım ve 2020 Fransa Turu gibi kariyerim adına önemli pek çok noktada sportif direktörümüz oydu. Oldukça tecrübeli ve en ince ayrıntılara kadar plan yapması, onu diğerlerinden farklı kılıyor. O, hayranlık duyduğum biri.

Fransa Turu’nun ilk günleri kazalarla doluydu ve hepimiz bir noktada kendimizi asfaltta bulduk. Hirschi ve McNulty ise en ciddi etkilenenlerdi. Elbette rakiplerimizi yenmek istiyoruz ama yine de kimse bir başkasının kaza yaptığını, acı çektiğini görmek istemez. Bu yüzden Primoz’un kazasını duyduğumda onun adına hayal kırıklığına uğradım. Ne de olsa bu sadece bir spor ve hepimizin geri dönmemizi bekleyen birer ailesi var.

Zamana karşıyı kazanmak beni memnun etmişti. İyi bir dereceye sahip olduğumu biliyordum fakat zamana karşı uzmanlarına karşı yarıştığım için ne başardığımdan haberim yoktu. Talepkar bir ilk haftanın ardından kazandığımı öğrenmek harika bir histi. Aynı zamanda beyaz mayoda da liderliğe yükselmem benim için önemliydi. O mayoyla güzel anılarımız var.

Alplerdeki etapların provasını defalarca yaptığımızdan ne beklememiz gerektiğinin farkındaydık. Tignes’i prova etmeye gittiğimiz gün yolun bir bölümü karla kaplıydı ve bisikletlerimizi elimize alıp o ayakkabılarla zirveye kadar yürümüştük. Sportif direktörümüz geri dönmüş, vadiyi dolaşarak bizi tırmanışın diğer tarafından almıştı. Etap günü de yağmurlu ve soğuk bir hava olduğundan bu koşulların işime yarayabileceğinin farkındaydım.

11. etapta Ventoux’da, sonuna kadar zorladım. Jonas Vingegaard’un tekerini takip edemeyince gitmesine göz yumdum. Zirveye pek uzak olmadığımızı biliyordum, yani mesele tempo tutturup hasar kısıtlamaktı. Sonra Rigoberto Uran ile Richard Carapaz’ın da geldiğini görünce, hala finişe vakit olduğundan, inişte Vingegaard’u yakalayabileceğimizi anladım. O inişte saatte 100 kilometrenin üstüne çıktık, bisiklet üstünde ömrüm boyunca ulaştığım en yüksek hızlardan biriydi.

Son zamana karşı başka bir olaydı. 2020’de, zamana karşıya gelindiğindeki durum sebebiyle, bir şok ve heyecan hissi hakimdi. 2021’dekine ise büyük bir zaman farkıyla geldiğim için biraz daha sakin fakat çok da duyguluydum. İki ruh hali de muhteşemdi ve ikisini de tecrübe ettiğim için kendimi şanslı hissediyorum.

Kız arkadaşım da bana çok büyük destek veriyor ve genellikle yarışlardan sonra aradığım ilk kişi o oluyor. Ayrıca bu yıl anne babam ve küçük kız kardeşim de yarışlarımın çoğunu bir karavanla takip ettiler ve diğer iki kardeşim de birkaç günlüğüne onlara katıldı. Tabii bubble yüzünden onları pek göremedim ama bir iki kez gidip uzaktan selam verdim. Orada olmaları hoştu, size ekstra güç veriyor.

Paris’teki podyumda olmak çok güzel bir his. Konuşma yapmanın en güçlü yanım olduğu söylenemez. Her zaman, ne kadar hazırlansanız da birilerine teşekkür etmeyi unuttuğunuzu düşünürüm. Yine de elimden geldiğince içten konuştum.

Tour zaferimin bana verdiği hisleri muhtemelen tek kelimeyle tarif edemem ama gerçekten mükemmeldi.