Cem Kılıç ile 15 raunt

MGM Grand arenaya doğru giderken Muhammed Ali’nin, Mike Tyson’ın posterlerini gördüm. Çocukluk hayalim gerçekleşti. Gurur verici anlardı. Maç çok zor geçti. Tam altı saat maça çıkmayı bekledim. Bütün maçlar son raunda kadar sürünce arada benim maçıma yer kalmadı. Bu nedenle ben ana maçtan sonra ringe çıktım. Bu kadar bekleyince de hâliyle yoruldum. O yorgunlukla ringe girdim. İlk rauntta “knock down” oldum.

Hakem, ünlü isim Tony Weeks’ti. Yere düşünce Tony’e “Bu knock down değildi.” dedim. O da “Ama darbeyle aynı anda düştün.” diyerek saymaya başladı. Bir iki dakika sonra yine ilk rauntta kaşım açıldı. İkinci rauntta sol gözüm kapanmaya başladı. İkinci raunttan sonra sol gözümle hiçbir şey göremiyordum. Son rauntta maç artık kafa kafaya gidiyordu.

Bir Türk olarak Las Vegas’tayız. “Maçı puanla rakibime verebilirler” diye düşündüm. Son raunttan önce köşeye geldim. Antrenörüm Buddy McGirt’e “Nakavt yapmam lazım, yoksa maçı kaybedebiliriz!” dedim. O da benimle hem fikirdi. “Zaten sol gözünle göremiyorsun. Kafanı bastır, sonra da kroşe vur.” dedi. Ben de aynısını yaptım. Maçın son anlarında nakavtla kazandım. Gecenin en keyifli maçıydı.

Ben, Arturo Gatti ve Micky Ward’un öyle bir pozları olduğunu bilmiyordum. Hastanede yatarken antrenörüm Buddy McGirt geldi. Buddy aynı zamanda Gatti’nin de antrenörüydü. Beni orada görünce “Yeni bir Arturo Gatti kazandım.” dedi. O öyle deyince Gatti’nin eski maçlarını izledim. Gerçekten stil olarak benziyoruz.

Rakibim Martez’le hastanede arkadaş olduk. Ona ne kadar iyi bir boksör olduğunu söyledim. Mağlubiyet sonrası kendisine bir daha şans gelmeyeceğinden korkuyordu. “Senin gibi boksöre şans verilmez mi?” dedim. Belki aynı şirkette çalışırız.

Ben normalde ana maç olarak 9 Ağustos’ta ringe çıkacaktım. Çok darbe aldığım için, özellikle de kaşım açıldığı için bu karar verildi. Kaşımın iyileşmesi en az iki ay süreceğinden en erken eylül ayında ringe çıkacağım söylendi. Benim kaştan çok bahsettik ama rakibin de burnu kırıldı. Siz asıl onu görün. (Gülüyor.)

Ben küçük kemerler için dövüşmeyi pek istemiyorum. Ya dünya şampiyonluğu ya da normal maç yeterli. Top Rank ile yedi maç ringe çıkmıştım. Büyük maçlarda tartı için çok beklemiyorsun. Küçük maçlarda tartıyı geç veriyorsun. Öyle olunca ertesi gün toparlanman için zamanın kalmıyor. Büyük maçlarda ünlüler de oluyor, motivasyonun artıyor.

Miguel Cotto ile altı haftalık kamp yaptık. Küçükken idolümdü. Onunla ringe çıkmak benim için çok özeldi. Ondan çok şey öğrendim. Cotto’yla kampın son haftası sparring yaptık. Bir sol vurdum, orada Cotto’yu biraz sarsmıştım. Eşi de izliyordu, ayağa kalkmıştı. O zaman 20-21 yaşındaydım. Cotto, “İleride dünya şampiyonu olabilirsin, böyle çalışmaya devam et.” demişti.

Errol Spence inanılmaz bir adam, 76 kg boksörlere kadar gücü var. Ringe çıktığım en iyi boksörlerden birisiydi. Cotto’dan daha sert vuruyordu. Tabii Cotto benimle ringe çıktığında biraz yaşlıydı, onun da etkisi olabilir. Jermell Charlo iyi arkadaşım. Los Angeles’a geldiğinde beraber vakit geçiriyoruz.

Buddy ile daha çok teknik boks yapmaya başladım. Bizi, yani Türk boksörleri biliyorsun. Biz tank gibi dümdüz gidiyoruz. Buddy “Böyle boks yaparsan ileride iyi boksörlerle karşılaştığında nakavt olursun, biraz kafanı hareket ettir, ayaklarını kullan.” dedi. Ben de daha hareketli olmaya başladım. Bir de artık solumu daha çok kullanıyorum.

Son maçımdan sonra ikimiz de birbirimize daha çok güvenmeye başladık. Artık daha iyi anlaşıyoruz. Antrenmandan sonra da vakit geçirmeye başladık.

Boş zamanlarımda daha çok sahilde vakit geçiriyorum. Bilardo oynamayı seviyorum. Rahatlamayı seviyorum. Santa Monica’ya yakın bir yerde oturuyorum. Havanın sürekli güneşli olması harika, sıkça plaj voleybolu oynuyoruz.

Onunla tanışmamız biraz enteresan olmuştu. “Sen de mi Türkçe konuşuyorsun?” diyerek tanışmıştık. Ben o zaman onun aktör olduğunu bilmiyordum. Adam Türkiye’de yıldızmış.

Hiç kolay olmadı. İlk geldiğimde 18 yaşımdaydım. Babamdan, “Borçlarımı ödeyeceğim” diyerek para aldım. O parayla uçak biletimi aldım. Biraz da harçlığım vardı. Manny Pacquiao’nun antrenörü Freddy Roach’un yanına gittim. “Profesyonel olmak istiyorum, ne yapmam gerekiyor?” dedim. Sonra Shane Shapiro ile tanıştık. Shapiro o zaman boksun içinde değildi. Beraber sıfırdan başladık. Ben 19 yaşında ABD’ye taşındım. Tekrar Freddy Roach’un yanına gittim. “Artık burada yaşıyorum” deyince onun da hoşuna gitti. Top Rank ile onun arası iyi, bağlantıyı o kurdu. Top Rank’ten gelip sparring’lerimi izlediler, beğendiler. Bu şekilde başladım.

Muhammed Ali, Ronaldinho, Micheal Jordan.

En sevdiğin film? Scarface

En sevdiğin boksör? Floyd Maywaether Jr.

En sevdiğin kitap? Benim Hikayem (Muhamed Ali)

En sevdiğin aktör/aktris? Denzel Washington, Aras Bulut İynemli (Çağatay kızmasın!)

En sevdiğin yemek? Tüm kebaplar!