Patinaj

Zaferin en büyük anahtarı, mücadeleye en ön sıradan başlamaktır. Dolayısıyla sıradan bir hafta sonunda yarış, cumartesi günü başlar. Pilotlar o gün en önde bitirmenin değil, en önde başlamanın kavgasını verirler. Ancak bu kavganın sonuç verebilmesi için cumartesinin hızını pazara da taşımak gerekir.

René Arnoux, Formula 1'e 1978 sezonunda adım attı. İlk durağı Martini'ydi. Bir önceki yıl Formula 2'de elde ettiği şampiyonluk, hızı hakkında fikir sahibi olmak için oldukça yeterliydi fakat takım tarafından kendisine sunulan araç, bu hızı Formula 1'de de göstermek konusunda Fransız pilota pek de yardımcı olmadı. Sezon sona ermeden takımın faaliyetlerini sona erdirmesiyle birlikte direksiyonsuz kaldı ancak bu durum uzun sürmedi. Takvimin son iki yarışında Surtees koltuğuna oturdu. Bu kısa birliktelikten sonra 1979 yılı için Renault ile anlaşma sağladı ve asıl çıkışını burada yakaladı.

Sezona oldukça kötü başlasa da Fransa'da kendine geldi ve üçüncü olarak hem puanla hem de podyumla tanıştı. Ne de olsa Fransa, Arnoux'nun ve Renault'nun kendi eviydi. Sezonun devamında, Avusturya'da cumartesi gününü lider tamamladı ve kariyerinde ilk kez bir yarışa pole'den başlama hakkını elde etti. Ancak pazar günü yerini korumayı başaramadı ve damalı bayrağı altıncı sırada geçti. İki hafta sonra Hollanda'da bir kez daha pole'deydi. Startta önü açıktı fakat işler yolunda gitmedi. Kalkışta rakiplerine oranla yavaş kaldı ve arkadan gelen Clay Regazzoni ile temas yaşayarak daha ilk metrelerde yarışa veda etti.

1980'e hızlı bir giriş yaptı. Altıncı cepten başladığı Brezilya ve ikinci cepten başladığı Güney Afrika GP'lerini kazanarak henüz üçüncü yarışın ardından şampiyonada liderlik koltuğuna oturdu. Daha sonra sırasıyla Avusturya, Hollanda ve İtalya GP'lerinde üst üste üç yarışlık bir pole serisi yakaladı fakat bu seriyi galibiyetle süsleyemedi ve pilotlar şampiyonasını altıncı sırada tamamladı. Sezonun ikinci yarısında ortaya koyduğu bu performans, 1981 sezonunda da benzer şekilde devam etti. Takvimdeki 15 yarışın dördüne ilk sıradan başlasa da sezonu galibiyetsiz kapattı.

Uzun süren bekleyiş, 1982 yılında, sezonun 11. ayağında son buldu. Geride kalan on yarışın dördüne ilk cepten başlayan Arnoux, Fransa'da bu başarıyı sezon özelinde beşinci, kariyerinde ise 14. kez gerçekleştirdi. Her ne kadar ilk turlarda sırasıyla Riccardo Patrese'ye ve Nelson Piquet'ye geçilerek üçüncü sıraya kadar gerilese de ilerleyen turlarda iki rakibinin birden mekanik problemler yaşayarak yolda kalmasıyla nihayet şeytanın bacağını kırdı ve kariyerinde ilk kez pole'den başladığı bir yarışta zafere ulaştı.

1983'te Ferrari'ye geçiş yaptı. Kırmızı araçtaki ilk sezonunda üçü üst üste olmak üzere dört yarışa ilk sıradan başladı. Kanada'da pole sevincini zaferle pekiştirdi. Hemen ardından Silverstone'u 1.09.462'lik derece ile turlayarak kariyerinde 18. kez bir cumartesi gününü lider tamamladı. Gün sona ererken Jim Clark, Juan Manuel Fangio ve Niki Lauda'nın ardından Formula 1 tarihinin en çok pole pozisyonu yakalayan dördüncü ismi konumundaydı. Fakat yalnızca cumartesi günleri en hızlı olmak, şampiyonluk için yeterli değildi. Bu hızı pazar günlerine de taşımak gerekiyordu. Dört pole'den yalnızca bir galibiyet çıkarabilen Arnoux ise sezonu toplam üç galibiyet ve 49 puanla ancak üçüncü sırada tamamlayabildi.

1984'ü de Ferrari'de geçiren Fransız pilot, önceki sezonu aratan bir görüntü çizdi ve 1985'in Brezilya'daki ilk yarışının ardından takımla yollarını ayırarak koltuksuz kaldı. 1986'da Ligier ile anlaşarak pistlere geri döndü. Kariyerinin son dört sezonunu bu takımda geçirdi. Bu süreçte pole pozisyonlarına ve galibiyetlerine bir yenisini ekleyemedi ve 1989 Avustralya GP'sinin ardından hem takımı hem de Formula 1'i bıraktı.

Pistlere veda ettiği gün, son pole başarısının üzerinden altı yıl geçmişti. Buna rağmen "Formula 1 tarihinde en çok pole pozisyonu yakalayan pilotlar" listesinde hâlâ ilk on isim içerisinde, yedinci sıradaydı. Günümüzde Mario Andretti ve Kimi Raikkonen ile birlikte bu listede 15. sıranın sahibi olan René Arnoux, hiçbir zaman hedeflediği şampiyonluğa ulaşamasa da cumartesi günleri ortaya koyduğu performansla Jackie Stewart, Alberto Ascari, James Hunt, Jack Brabham ve Emerson Fittipaldi gibi pek çok şampiyonu geride bıraktı.