Bıçak sırtında bir şampiyonluk mücadelesi | Serie A Rehberi

Ya Dries Mertens'in bazen bir taksi şoförü olduğu, bazen de küstahça dilini çıkarttığı gol sevinçlerine ne demeli? Uzun zaman oldu, değil mi? Matthijs de Ligt'in savunmanın Harvard'ında aldığı eğitimi ya da Ciro Immobile’nin tarihin en üretken sezonunu geçirme iddiasını takip etmeyeli uzun zaman oldu. Maldini hanedanının 3. jenerasyonun da Milan’la ilk maçına çıkmasının, Antonio Conte’nin oyuncularına yatakta nasıl davranmaları gerektiğine kadar ayrıntılı talimatlar vermesinin üstünden çağlar geçti sanki.

Walter Zenga üç aydır Cagliari’nin başında ve henüz tek maça dahi çıkmadı. Eski zamanlarda roketleri SpaceX değil Radja Nainggolan atardı. Her neyse, uzun bekleyiş geride kaldı ve şimdi önümüzde yoğun bir fikstür var. 44 gün, 124 maç. Savunmacıları tango eşliğinde geçen bir Paulo Dybala, sol çizgide Road Runner’lık yapan bir Theo Hernandez, her topa atlayan bir Chris ‘Smaldini’ Smalling...

Torino, Lombardiya ve Cenova derbilerini de içeren sezonun neredeyse üçte birlik bölümü, gelato eritici sıcaklarda oynanacak. Serie A, 20 Haziran’da, kümede kalma mücadelesinin beklenmedik katılımcısı Torino ile Avrupa Ligi’ni kovalayan Parma’nın karşı karşıya gelmesiyle yeniden başlayacak.

Tabii bundan da önce, hafta sonu oynanacak yarı finalleri ve çarşamba günü oynanacak finaliyle Coppa Italia, iştah açıcı olarak masamıza getirilecek. Şimdi, aynı İlahi Komedya’da Virgil’in Dante’ye olduğu gibi; izin verin The Athletic rehberiniz olsun, Serie A turumuz başlıyor.

Pekâlâ, Vado Ligure’nin (1922’de düzenlenen ilk Coppa Italia’nın kazananları) finale çıkamama serisi 98 yıla yükseldi. Kendileri şu an Serie D’nin dibinde yatıyorlar. Ama hayat devam ediyor ve çarşamba günü yine her yıl olduğu gibi bir takım Coppa Italia şampiyonları olarak taçlandırılacak. Son şampiyon Lazio çeyrek finalde elendi ve önümüzde bir peri masalı değil, NBA-vari bir son dört var; Juventus ile Milan, Napoli ile Inter yarı finallerde karşı karşıya.

Kalan teknik direktörlerin hiçbiri ne şu ana dek Coppa’yı kazanabildiler ne de mevcut takımlarında saygıdeğer bir başarı elde edebildiler. Maurizio Sarri Sansovini’yle Coppa’nın Serie D versiyonunu kazanmıştı ama o başka bir olay. Aralık’ta Süper Kupa’yı Lazio'ya kaptırmasının ardından Juventus ile ilk büyük başarısını kazanmak için önünde 180 dakika var.

Milan’daki meslektaşı Stefano Pioli ise 2015’te Lazio ile finalde kaybetmişti ve La Gazzetta dello Sport'un karantina dönemi boyunca Ralf Rangnick iddialarını manşetine taşıdığı düşünülürse bir madalyaya diğer herkesten daha çok ihtiyacı var. Milan Coppa’yı en son -Şampiyonlar Ligi Şampiyonu da olduğu- 2003 yılında kazanmıştı ve bu başarıyı tekrar yakalayabilirlerse bu büyük bir gurur olmanın ötesinde onlara Avrupa Ligi kapısını açıp yönetimin de Pioli’nin geleceğini daha olumlu bir bakış açısıyla düşünmesini sağlayabilir.

Lig şampiyonluğuyla kendini kanıtlamış bir menajer olsa da kupa turnuvalarında şu ana kadar aynı başarıyı gösterebilmiş değil, aynı Conte gibi. Conte, neredeyse bir onyıldır kupa kazanamayan Inter’in özlemini bitirebilirse bu hem bireysel gelişiminin hem de takımın doğru yolda olduğunun bir göstergesi olur.

Napoli’deki kısa görev süresi boyunca Gennaro Gattuso, yeri geldiğinde oyunculardan gerekli verimi almayı bildi. Partenopei, Ancelotti yönetimi altında Şampiyonlar Ligi grubunu Liverpool karşısında namağlup tamamladı, Juventus’u ligde alt etti, kupada Lazio’yu eledi ve şimdi de Inter’i evinde ağırlayacak.

Milan muhtemelen Juventus ile ilk karşılaşmasında aldığından biraz daha fazlasını hak etmişti. Ronaldo’nun uzatma dakikalarında attığı penaltı, Zlatan’ın sakatlığı ve Hernandez’in cezasıyla da birleşince Torino’daki maç için işlerini oldukça zora soktu. Beraberlik durumunda direkt penaltılara gidilecek. Final, İtalya ile Batı Almanya arasındaki epik Dünya Kupası maçının 50. yıldönümünde, çarşamba günü oynanacak. Azteca’da oynanıp 4-3 biten maç, ‘El Partido del Siglo’ olarak hatırlanıyor. ‘Yüzyılın Maçı’. Umalım da Coppa Finali de bize böyle bir maç sunsun. (Sunmadı.)

70’lerde sıkça gördüğümüz ve 2002’den beri de bir daha tanıklık edemediğimiz türden üçlü bir at yarışı izliyoruz. Lazio, Juventus’un ensesinde soluyor, aralarında yalnızca bir puan var. Inter’in şampiyonluğu da hala ihtimal dahilinde.

Lazio ile aralarındaki dokuz puanı gerekçe göstererek buna itiraz edebilirsiniz, biliyorum ama Nerazzuri daha üç maç önce zirvedeydi ve San Siro’da ligde kalma mücadelesi veren Sampdoria’yı ağırlayacakları erteleme maçı için de kendilerine güvenebilirler. Onu kazandılar mı son derece kritik olan Derby d’Italia ile Juventus’u yakalayabilirler.

Henüz ‘Conte’nin sonu’ başlıkları atmamak gerek. Juventus takımları sezon sonlarında çok güçlüydü. Tarih yazdıklarıüç sezonun son 13 maçlarındaki toplam 117 puanın yalnızca 15’ini kaybetmişlerdi. Ve Chelsea taraftarlarının da iyice bildiği üzere, epey uzun galibiyet serileri yakalayabiliyorlar. Hala gidecekleri Atalanta ve Roma deplasmanları var ama ligin en iyi deplasman performansına sahip olmaları ve önlerindeki 13 maçın beşinin ligin dibindeki altı takıma karşı oluşu damalı bayrağı ilk geçen takım olma şanslarını yüksek kılıyor.

Inter kaotik bir son için hazırlanırken Conte’nin Euro 2016 sayesinde kazandığı yaz aylarında kondisyon ve taktiksel yönetim yetenekleri onlara avantaj sağlayabilir. Nerazzuri kış boyunca yorgun görünüyordu, maç başına ortalama üç kilometre koşuyor olmaları onları bu konuda lig lideri yapıyordu. Fakat bu boşluk, Romelu Lukaku ve Lautaro Martinez’e şarj olma, Stefano Sensi ve Alexis Sanchez’e ise iyileşme fırsatı verdi. Conte’nin ligin ilk yarısındakinden daha fazla seçeneği var ve Christian Eriksen de hızlıca kendini bulabilirse daha önce ’99 Milan ve 2002 Juventus örneklerinin başardığının bir benzerine imza atabilirler.

Lige pandemi arası verilmeden önce rüzgâr kesinlikle Lazio’nun arkasından esiyordu. En iyi savunma hattına sahip olmanın yanı sıra ligin asist ve gol krallarına, Luis Alberto ile Immobile’ye sahipler. 21 maçla Avrupa’daki en uzun yenilmezlik serisine sahip olan Kartallar, lig askıya alınmadan şampiyonluk yolunda ikna edici bir oyun oynuyorlardı.

20 yıllık bir aradan sonra Scudetto’yu kazanabileceklerine olan inançları Aralık ayındaki iki haftalık bir periyotta Juventus’u biri ligde diğeri de Simone Inzaghi’ye kulübün başındaki üçüncü kupasını getiren Süper Kupa’da olmak üzere iki kez yenmeleriyle daha da arttı. Şubat ayında Inter’e karşı alınan galibiyet de neredeyse dört senedir birlikte oynayan bu kadronun olgunluğu hakkında kesin bir fikir sunuyordu.

2007’den bu yana uzak kaldıkları Şampiyonlar Ligi’ne katılmak bile onlar için ileriye atılan büyük bir adım olsa da Inzaghi’nin gözünde sadece şampiyonluk var. Sorulması gereken soru belli: Juventus’u sonuna kadar zorlayabilecek ve geçebilecekler mi? Bu sorunun doğru cevabı Lazio’nun bıraktığı yerden devam edip edememesiyle alakalı. Üç aylığına ertelenen hayallerini düşleyen bu takım eskisi gibi oynayabilecek ve o gün yaklaştıkça artan gerginliklerini kontrol atına alabilecek mi? Herhangi başka bir kulvarda yarışmamak artık onlara bir avantaj sağlamayacak çünkü rakipleri Juventus ve Inter’in de Avrupa maceraları şimdilik beklemede.

Lazio’nun kalan 12 maçından yedisi deplasmanda ve sezona Bergamo’da dönmenin pek de kolay olmadığı ortada. Atalanta’nın elinde şampiyonu belirlemek için birçok fırsat var. Romalı rakipleriyle oynamanın yanı sıra zirvedeki diğer iki takım olan Juventus ve Inter ile de karşılaşacaklar. Seyircilerin umudu bitime dört hafta kala Torino’da oynanacak şampiyonluk mücadelesine kadar Juventus’un tahtında hak iddia eden Lazio ve Inzaghi’nin şampiyonluk yarışında kalabilmesi. Allianz stadyumunda kazanabilen ender takımlardan biri olan Lazio, 2017 Ekim’inde Immobile’nin iki golüyle katkı sağladığı 2-1’lik geri dönüşü tekrarlamak isteyecek. 20 Temmuz’daki maçın, 2000’de Sven-Göran Erikson’un Piazza del Popolo’da Volvo’suyla tur attığı günden bu yana iki taraf arasındaki en kritik mücadele olabileceğini söyleyebiliriz.

İlginç bir şekilde Juventus’un bu sene ortaya koyduğu en iyi oyun Lazio’ya karşı alınan mağlubiyetin ilk devresiydi. Juve, Madrid’de 2-0’dan galibiyeti koruyamadığı maçın bir benzerini yaşamıştı. Inter’e karşı oynanan maçlar ise takımın tavanının ne kadar yüksek olduğuna dair önemli sinyaller veriyordu.

Juventus şampiyonluk için yeterli gözükmeyen ve hala gelişmekte olan bir takım resmi çizse de onlardan bekleneceği üzere hem ligin zirvesindeler hem de üçleme için şansları devam etmekte. Bunu asla unutmamalıyız. Girogio Chiellini’nin de kitabında söylediği gibi: “Sarri Juventus’a bir Kopernik Devrimi yapmaya geldi.” İtalyan stoper ve takım arkadaşları oyunu tekrardan öğrenip farklı bir perspektiften bakmaya başladılar. Mesela Chiellini alan savunmasına geçiş yapan takımında artık dayanak noktası olarak marke etmesi gereken adam yerine topu alıyor. Juventus artık daha ileride bekliyor ve belirli bir oyun stilleri var. “Sezonun ilk yarısındaki hedefimiz hatalar yaparken kazanmaktı.” Şehri Noel ışıkları aydınlatana kadar Juventus hiç yenilmemişti.

Yaşlı Hanımefendi, kaptanının sahadan uzak kaldığı altı ayda bile kalesinde oldukça az gol görürken Chiellini’nin de dönüşüyle bu istatistik daha da iyileşebilir. ‘His Airness’ Ronaldo da rakip ağları birçok kez sarstı. Cristiano’nun iki yıllık İtalya serüveninin şu ana dek en iyi dönemi Aralık-Şubat arasında 11 maç arka arkaya gol atarak Batistuta ve Quagliarella’nın rekoruna ortak olduğu dönemdi.

Sarri tedrisatındaki geniş ve yetenekli kadro sıkıştırılmış maç döneminde ciddi avantaj yaratacak. Lazio, Atalanta ve Roma’ya karşı Allianz’da oynayacaklar ve evlerinde sadece iki puan kaybettiler. Önde baskıdan vazgeçmeyen Bologna’ya karşı dönmek ideal bir başlangıç olmayabilir. Sonraki hafta Genoa’ya yapacakları tren yolculuğu da afallamaları mümkün olan bir nokta gibi gözüküyor. Yine de çok daha kötü bir fikstürleri olabilirdi. Juventus ilk dört maçta tekrardan güven kazanacak ve yolunu bulacaktır.

‘Tanrıça’ ilgi çekmeye devam ediyor. Atalanta ligin en eğlenceli takımı ve sizden ısrarla Lazio’yla 24 Haziran’da oynayacakları mücadeleyi takip etmenizi istiyorum. 3-0’dan 3-3’e gelen ilk maç sezonun en iyilerindendi ve rövanşı da aynı kaliteyi vadediyor. Bergamolular Fiorentina’nın 50’lerin sonundaki döneminden bu yana ligin gördüğü en üretken takım. Eğer siz de benim gibi Ilicic, Papu ve Duvan Zapata’yı izlemeye doyamıyorsanız maçlara davetlisiniz.

Önceden de bahsettiğim gibi Atalanta’nın şampiyonu belirlemede önemli bir rolü olacak. Kalan maçlarından sekizi ligin üst yarısındaki takımlara karşı oynanacak olsa da dördüncülük için benim favorim onlar.

Roma da hala mücadelenin dışına itilmiş değil. Son dönemlerde bildirilen 126.4m€’luk kayıp, Zaniolo’nun etrafında uçan akbabalar ve Lorenzo Pellegrini’nin durumu onlar için Şampiyonlar Ligi biletini ve ek gelir kaynağını elzem hale getiriyor. Kendilerinden 3 puan önde olan Atalanta’yı yakalamak onlar için yeterli olmayacak çünkü ikili averajda avantaj Gasperini’nin elinde.

Roma’nın aksine, sezonun en büyük hayal kırıklığına imza atan Napoli’nin Kupa 1 bileti alması için elinde Avrupa Ligi gibi bir fırsat var. Ligde ise potanın dokuz puan gerisindeler ve 2 Temmuz’da son biletin sahibi Atalanta’ya konuk olacaklar. Mertens’in kulüp tarihinin en golcü oyuncusu olmasıyla arasında sadece bir gol var ve o golün de yeni bir kontrata imza atılarak kutlanması kuvvetle muhtemel.

Son Avrupa Ligi biletini Napoli’nin elinden almaya çalışan altı takım daha var. Milan, Lecce ve SPAL maçlarıyla dönecek olsa da Ibrahimovic’in birkaç haftalık yokluğu onları etkileyebilir. Ligin en kötüdördüncü hücumu, Ante Rebic’e güvenmek ve Ibrahimovic’in Lazio, Juventus ve Napoli’yle dokuz gün içerisinde oynanacak üç maça yetişmesini ummak durumunda.

Naçizane önerim Ivan Juric’in Hellas Verona’sını yakından takip etmeniz. Küçük bir Atalanta taklidi olmanın yanı sıra bu sezonun beklenmedik kahramanları da onlar. Verona taraftarları kendilerini bir anda altıncı sırada bulurlarsa şaşmamalılar.

Torino serbest düşüşte. Avrupa Ligi ön elemelerine katıldıktan sadece bir sene sonra sezona Wolves’a karşı alınan erken mağlubiyetlerle başlamalarının da etkisiyle tükendiler ve durumları iyi değil. Boğalar, yaklaşık on yıl sonra tekrar düşme riski altında.

Pandemi etkisini yeni yeni göstermeye başladığında Torino yorgun ve korkmuş gözüküyordu. İçinde Atalanta ve Lecce’ye karşı alınan 7-0 ve 4-0’lık mağlubiyetlerin de bulunduğu 6 maçlık mağlubiyet serisi acilen yeni fikirler üretilmesi gerektiğine işaretti. StatsBomb’un istatistiklerine göre Torino penaltı dışı gol beklentisinde ligin son sırasında. Ligin yayınladığı verilerde de Torino’nun 90 dakikada sadece 104 kilometre ile en az mesafe kat eden takım olduğunu görebiliyoruz.

Moreno Longo’nun Walter Mazzarri’den boşalan koltuğu alması istenen etkiyi yaratamadı ve küme düşme potasındaki rakipleri de formlarını arttırmış durumda. Aradan önceki son beş maçından üçünü kazanan Lecce sürpriz yapmaya devam ederken Claudio Ranieri’nin Yoshida, Gaston Ramirez ve Gabbiadini’li Samp-hampton’ı ve Genoa da kümede kalmak adına favori durumundalar. (Son iki sıradaki Brescia ve SPAL, 16 ve 18 puanda bulunuyorlar; onlara en yakın takım 25 puandaki Lecce...)

Serie A’nın üzerinde sallanan o keskin ve sivri cisim Demokles’in kılıcı. Tek bir pozitif test bir takımın 14 günlük karantinaya alınmasına ve bütün planların kısa devreyle yanmasına sebep olabilir.

Durumun gün geçtikçe iyileşmesi ve merkezi testlerin uygulanması bilim kurulunun kısıtlamaları esnetmesine neden olabilir. Lakin beklenen olmazsa Serie A maçlar dönmeden hemen önce bir play-off sistemi uygulamayı kararlaştırdıklarını bile açıklayabilir. 10 Temmuz’dan sonra salgın bir kez daha araya neden olursa sıralamayı belirleyen bir algoritma olacak ve Scudetto kimsenin ellerinde yükselmeyecek. Umarız bunların hiçbiri yaşanmaz ve 2 Ağustos’ta tarihin en uzun sezonu oynanarak tamamlanmış olur.

Hadi maçlar başlasın.