Günün tarihi: Dünkü çocuk

Türk futbolunun son yıllarına damgasını vurduğu aşikâr. Galatasaray tribünlerinin bir bölümünün çabucak aşık olduğu, fakat sonradan hiç hazzetmediği yetenek o. Gencecik yaşta Metin Oktay ile aynı cümlede anılmaya başlanan, kimileri tarafından dünyada tek rakibi Messi ilan edilen.

Tam 25 yıl önce Bayrampaşa'da doğmuştu Arda Turan. Mıntıkasının takımı Altıntepsi Makelspor'da başlamıştı futbola. Hemen fark edilmiş 13 yaşında Florya'nın kapısından içeri girmişti. Altyapıda yavaş yavaş yükselen çocuk, jenerasyonunun içinde sivrilmeyi başarıyordu.

Ali Sami Yen'de çekilen ilk fotoğrafına düşülen tarih 28 Nisan 2001'di. İleride teknik direktörü olacak Hagi'nin Adanaspor'a attığı golden sonra kadraja giren top toplayıcı çocuk, Arda'dan başkası değildi. Bir eliyle meşin yuvarlağı tutan delikanlı, diğer yumruğuyla golü kutluyordu.

PAF Ligi'nde yıldızlaşan Arda, 22 Ocak 2005'te resmen sarı-kırmızılı formayla tanışıyordu. Bursa karşısında sahne alan orta saha oyuncusu, sezonun son maçında Denizlispor karşılaşmasında bir zamanlar top toplayıcı olduğu Ali Sami Yen'e ayak basıyordu.

Pişmesi için Manisa'ya kiralanan futbolcu, Manisaspor'un Fenerbahçe'yi 5-3'lük skorla devirerek Galatasaray'a şampiyonluk yolunu araladığı maçta hat-trick yapan Sinan Kaloğlu kadar olmasın, bayağı dikkat çekiyordu. Genç yıldızın İstanbul'a dönüşü muhteşem olmuştu. Şampiyonlar Ligi ön elemesinde Mlada Boleslav'ı Aslan topa tutarken, o iki gol atan minik Arda'ydı.

Sezon sarı-kırmızılılar için pek parlak geçmese de başlamıştı bir kere bir aşk hikâyesi. Ertesi yıl Galatasaray şampiyondu, Arda Cimbom'un geleceği. Türkiye de Avrupa Şampiyonası'nda destanlar yaratırken, maestronun adını yabancıları da ezberletmişti.

10 Temmuz 2009'du belki de bu öykünün kırılma noktası. Kaptanlık pazubandının teslim edildiği, 10 numaranın verildiği 22 yaşındaki delikanlı, aslanların önüne atılmıştı, tıpkı bir gladyatör gibi. Artık her hareketinin mr'ı çekiliyor, ufak ufak sorunlar başlıyordu.Aşk azalıyordu. Tribünlerin gözbebeği, yavaş yavaş bizim oğlandan kerataya, keratadan mahalledeki çocuğa dönüşüyordu. Sakatlıkların pençesinde 'kendisine iyi bakmıyor'lardan, 'fazla sevişiyor'a, 'şımarık, sevgilisi için sinema kapatıyor'lara kadar çeşitli şekillerde eleştiriliyordu.

Bu homurdanmaların gün ışığına çıktığı gün ise Diyarbakırspor maçı olacaktı. 11 Nisan 2010'da Eski Açık'ta protesto hazırlıklarına hazırlanan taraftarlar "Kimisi gece alemlerinde, kimisi sinema peşinde" diyecek, hedef tahtasına kız arkadaşı üzerinden kaptanını koyacaktı. Top toplayıcı Arda'nın bir daha asla eskisi gibi olmayacağının o maça tanıklık edenler farkındaydı. Yarım elmalarla gönül alınsa da aradaki ilişki hiç onarılamadı.

Ayrılık geliyorum demişti. Sezon başında Fatih Terim'in gelişi, bunu erteler mi derken, bir gün gelen haber bir aşk öyküsünü noktalamıştı. Arda, Atletico Madridli olmuştu.

Gidiş o gidiş, yıllarca peşinden sürüklenenler, her fırsatta ona öfkesini kusuyordu. Birçok meslektaşından sadece sahada da değil, hayatta da kıvrak olması, ülkenin gündemine gösterdiği hassasiyet bile birçoklarına dokunuyordu.

Bugün her ağzından çıkandan bir polemik yaratılmaya çalışılıyor. “Git artık Arda Turan, kendinden nefret etmeden... Nerede, nasıl, tekrar gülümseyeceksen; oradan bir fotoğrafını yolla. "Mutluyum" yazsın sadece arkasında” yazmıştı ya Aceto Balsamico, hakikaten de İspanya'nın yolunu tutması hayırlı oldu.

Gülerek topunu oynayacak bir Arda Turan'ın milli takım ve Türk futbolu için önemi ortada. Ne zaman döner diye papatya falı bakmaya gerek yok ya neyse...

Yıllardır onu konuşuyoruz, o ise bugün 25. doğumgünü kutluyor. Evet, 25!