Mauricio Pochettino ile Mourinho, Liverpool, ayrılık süreci ve planlama üzerine

Mauricio Pochettino gri ve beyaz tellerin üstünlük kurmak için birbiriyle yarıştığı karantina sakalıyla kuzey Londra’daki evinden Zoom’a giriyor, ama bunun dışındaki her şey, sanki hala Tottenham’ın tesislerindeki uzun, yüksek masanın arkasına geçmiş haftalık basın toplantısında gelen soruları cevaplıyormuş gibi, rahatlatıcı bir biçimde tanıdık geliyor.

O sıcaklık, yüce gönüllülük, haylazlık, maçoluk, o kendine özel soğukkanlı havasıyla kendini övme becerisi var. O duygu, o ölçüsüz gevezelik, potansiyel taliplerle flört var. Ve tabii ki, insanı yakalayan ve etkileyen anekdotlar var.

En iyisi de, geçen Kasım onun Spurs’deki işini alan ve dolayısıyla Pochettino’nun kendisine karşı biraz kızgınlık hissediyor olabileceği José Mourinho’yla ilgili. “Hayır.” diye sesini yükseltiyor, “Bakın, biz José’yle birbirimizi çok uzun zamandır tanıyoruz.” Sonra da Pochettino kendisinin menajerliğe yeni başladığı, Mourinho’nun da Real Madrid’in başında olduğu Espanyol günlerine geri dönüyor.

İspanyol medyasında eğer Mourinho ayrılırsa Pochettino’nun Real Madrid’in radarında olacağına dair haberler vardı. Haberler tam Espanyol-Real Madrid maçı öncesindeydi ve maçtan önceki basın toplantısında Pochettino’yla bu haberler sorulduğunda, “Benim çocuklarım her gece Espanyol pijamasıyla uyuyorlar, bu yüzden kulüp değiştirmeyi düşünmek benim için çok zor.” diyerek soruları savuşturmuştu.

Mourinho bunu duydu ve Pochettino stada geldiğinde onu bir hediyeyle karşıladı. “Benim için güzel bir şişe Fransız şarabı, çocuklar için de iki Real Madrid forması vardı.” diyor Pochettino. “José, ‘Tamamdır, bu ikisi çocuklarının bundan sonra giymesi için.’ dedi. O zamandan beri iyi bir ilişkimiz oldu ve benim yerime Tottenham’da olduğu için çok mutluyum. Kulübü bıraktığımız durumdan dolayı da mutluyum ve eminim o da şimdi onun kulübü olan kulübün inşasında yaptığımız şeyler için minnettardır.”

Fakat, Pochettino bir şey itiraf ediyor. Bunu Mourinho’ya söylememiş veya o basın toplantısında açıklamamış olabilir ama o haberler kendisini düşündürmüş. “Hep onun yerini alacağımı düşündüm.” diyor Pochettino. “O Real Madrid’deydi. Ben ‘Belki bir gün senin Real Madrid’deki yerini alabilirim.’ dedim ama bakın hayat bizi nereye getirdi. O Tottenham’da benim yerimi aldı. İnanılmaz değil mi?”

Şu an her şey altüst olmuş durumda ve Pochettino Spurs’u geçen sezon Şampiyonlar Ligi finaline çıkarıp Liverpool’a kaybetmekten, son altı ayı işsiz geçirmeye giden yolu bir mantığa oturtmak zorunda. Madrid’deki, ilk dakikada penaltı verilmesiyle gelen 2-0’lık mağlubiyetin hâlen daha “kabullenmesi zor” bir durum olduğunu belirtiyor.

Pochettino, “Biz Liverpool’dan çok daha iyiydik ve belki de daha iyi bir sonucu hak ediyorduk ama finaller kazanmakla ilgilidir.” diye ekliyor. “Hak edip etmemekle ilgili değildir. Kimse bizim gibi Şampiyonlar Ligi finalinin ilk 30 saniyesinde gol yemeye hazırlıklı değildir ve bu her şeyi, bütün duyguları değiştirdi. Bir takımı buna hazırlamak zordur. Ondan sonra çok büyük hayal kırıklığı yaşadım. Ağlamamı durdurmak, kötü hissetmeyi bırakmak zordu.”

Takımlar çok büyük maçlar kaybederler. Bu olabilir. Liverpool bir önceki sezon finalde Real’e kaybetti, bu da onları daha çok çalışmaya itti. Ama her takımın kendi hikayesi, kendi döngüsü vardır ve Pochettino için bu bir yenilgiden çok daha fazlasıydı. Üç haftalık kampta kendini Spurs’un kazanacağına inandırmıştı ama beş yıldır bu an için hazırlanıyordu, kulübü bu noktaya getirmişti. Bütün bunlar yerle bir olduğunda, kurtarma operasyonu çok meşakkatli gözüktü.

“Kulüpte beş yıl geçirdikten sonra, bizim çalışma şeklimiz ve bütün olanların üstüne, kurtarmanın çok zor olacağını biliyordum.” diyor Pochettino. “Yeni bir sayfa açmak, takımı yeniden inşa etmek için farklı bir plan veya strateji hazırlamaya açık olma ihtimali zihnimizde biraz değişti. Farklı bir projeyi yürütmemiz, geliştirmemiz zor olmalıydı.”

Pochettino için Liverpool maçının açtığı yaraların hiçbir zaman iyileşmeyeceğini düşünmek normal, ama sezonun ilk aylarında sendelemesinin üzerine Spurs başkanı Daniel Levy’nin onu görevden alma kararını kabullenmiş. İçinde keşke final maçı son çıktığı maç olsaydı diyen en ufak bir ses bile yok mu?

“Hayır, çünkü benim kulübe, Daniel’a ve tabii ki oyuncularla taraftarlara olan bağlılığım çok büyüktü.” diyor Pochettino. “Daniel’a, sonun kimsenin istemediği bir biçimde geldiğini, ama böyle olması gerektiğini söyledim. Eğer olmasaydı, ilişkimiz sonsuza kadar sürecekti! Ve belki bu ne kulüp ne de bizim için iyi bir şeydi. Karar alındığı zaman, yolumuza devam etmemiz gerekiyordu. Bizi o mevkiye getirme kararı muhteşemdi ama alınan karar hoşunuza gitmediği zaman da saygı göstermelisiniz. Daniel her zaman benim arkadaşım olacak. Kulüpteki herkes olacak.”

Pochettino, bir anda hayatının durduğunu fark etti. Hem de sadece Covid-19 pandemisi yüzünden değil. Bu, Southampton’da göreve başladığı 2013 yılının Ocak ayından beri verdiği ilk ara ve bu arayı olayları değerlendirmek, düzeltmek ve insanlarla konuşmak için kullanıyor. Mourinho ve Pochettino Tottenham’dan ayrıldıktan 10 gün sonra Arsenal’dan kovulan Unai Emery de dahil olmak üzere, futbol camiasından saygı duyduğu bir sürü insanla konuştuğunu söylüyor.

“Pandemiden önce Jesús’la [Pérez, Spurs’deki yardımcısı] ben, Unai’yle buluşup kahve içtik, deneyimlerimizi konuştuk ve paylaştık.” diyor Pochettino. “Farklı kulüplerde çalışıyorduk, düşmandık ve insanlar yanımızdan geçerken ‘Unai, Pochettino ve Jesús beraber kahve içiyorlar!’ diyorlardı. [Kuzey Londra’da] Cockfosters’daydık. Çok komikti.”

“Her şeyi gözden geçirmek ve analiz etmek muhteşem: antrenmanlar, maçlar, metodolojimiz, antrenman modellerimiz… Spesifik ve kolektif çalışmalar tasarlamak. Ve tabii ki, yeni normale alışmaya, her ihtimale karşı hazırlıklı olmaya çalışmak, çünkü talepler tamamen farklı olacak. Bir sonraki görevi sabırsızlıkla bekliyoruz. Futbol çok dinamiktir ve teklif geldiği anda hazır olmanız lazım. Biz hazırız. Altı ayın sonunda, depomuzu doldurduk.”

Başka bir kulüple anlaşmama süresi Salı günü biten Pochettino “mükemmel kulüp, mükemmel proje” hayali kuruyor. Hedefini yüksek tutuyor, seçici olma hakkını kazandı ve tercihi İngiltere’de kalmaktan yana. Ailesinin Londra’da yaşadığını, büyük oğlu Sebastiano’nun da kız arkadaşıyla ciddi bir ilişkisi olduğunu söylüyor. Mart ayında 19 yaşını bitiren küçük oğlu Maurizio’ysa Spurs akademide kanatta oynuyor.

“Ülkeden ziyade projenin cazibesini beklemeye çok açığım.” diyor Pochettino. “Önemli olan kulüp ve tabii ki insanlar, işin insani boyutu. Çok açığız. Tabii ki İngiltere’yi ve Premier Lig’i seviyoruz. Premier Lig’in dünyanın en iyi ligi olduğunu düşünüyorum hala. Seçeneklerden biri burası ve tabii ki önceliğim olabilir ama başka bir ülkeye taşınma fikrine de tamamen karşı değilim. Şu anda burada kalmayı, ailemle Londra’da yaşamayı düşünüyorum. [Başka bir ülkede çalışmak] zor olacaktır ama imkansız değil.”

Pochettino için mükemmel proje nasıldır? Kısaca, nasıl olduğunu bilmiyor veya anlatamıyor çünkü “değerlendirmeyi dışarıdan yapmak zor; bir kulüp size gelip bu konuyu konuşana kadar, kulübün, oyuncuların ve takımın kapasitesini ölçmek zor. Ayrıca bir de projenin temposu konusu var [düşünülmesi gereken].”

Peki Pochettino yeni kulübünün elit kademeden, kupalar için savaşacak ve onları kazanacak bir kulüp olması gerektiğini düşünüyor mu? “Keşfetmemiz gereken, tamamen farklı bir dönem yaşayacağız futbolda.” diyor. “Umuyoruz ki virüs kaybolduktan sonra, bu kulüpler veya şirketler, çünkü öyleler, nasıl olacaklar? Bu büyük bir soru işareti.”

“Bu yüzden hangi projenin doğru proje olduğunu anlamak çok zor. Biz her projeyi, her insanı dinlemeye açık bir teknik kadroyuz. Her konuşmadan yeni bir şeyler öğrenebiliriz ve belki o kişiyle çalışmak için bir sebep görebiliriz.”

Pochettino Spurs’deki başarılarıyla gurur duyuyor. Levy ve Spurs’un sahibi Joe Lewis’le Nice’te Lewis’in yatında tanıştığı anı hatırlıyor. “Eski tekneydi.” diyor Pochettino gülümseyerek. “Beni teknesinde ağırladığı ilk ve son seferdi. Bir daha hiç davet edilmedim. Ama işi kabul etmeden önce katıldığım o toplantıda beş yıllık bir süreç içerisinde başarının nasıl olacağını bana çok açık bir şekilde anlatmışlardı.”

Kulüp yeni stadın inşasına odaklanmışken, kısıtlı bir transfer bütçesiyle takımı ilk dörde girmeye çalışacak şekilde hazırlaması gerekiyordu. O bunun yerine beklentileri de aşarak, ligi ikinci sezondan itibaren sırayla üçüncü, ikinci, üçüncü ve dördüncü olarak bitirdi. Ama hep kupa kazanamamış olmasından konuşuldu.

Pochettino da her zaman yaptığı gibi kupalar kazanmak istiyor ama eleştirmenlerin kulübün durumunu dikkate almadan kesin yargılara varıyor olmaları onu çok sinirlendiriyor. Ayrıca Sir Alex Ferguson’ın Manchester United’da, Michael Jordan’ın da Chicago Bulls’da yedinci sezonlarına kadar kupa kazanamadıklarını söylemeden edemiyor.

“[Claudio] Ranieri’ye bakın.” diyor Pochettino. “Kariyerinin neredeyse sonuna gelmişken, ilk şampiyonluğunu Leicester’da aldı. Onun başarılı bir teknik direktör olmadığını söyleyebilirler ama öyle. Sorun şu, biz işe Bayern Munich’te başlamış bir teknik kadro değiliz. Nürnberg’e saygım sonsuz, ama bu Nürnberg’de başlamakla aynı şey değil.”

“Böyle konuşursak dünyadaki teknik direktörlerin yüzde 90’ı başarısız olur. Teknik direktörler sadece şampiyonluk kazanmayı düşünmezler. Başka bir sürü şey daha var. Doğru projeyi seçebilmek için motivasyon ve kapasiteyi buluyorsun. İnsanlar başarılı insanları farklı şekillerde değerlendirebilirler.”

Pochettino Levy’yle geçen hafta Spurs’le profesyonel bağlarını tamamen kopartırken, esas olarak 2014 yılında ona güvendiği için teşekkür etmek için konuştu. “Bir de şakalaştım onunla: ‘Ya, o zaman istediğiniz menajer, [Louis] van Gaal Manchester United’a gitmeyi seçtiği için benimle anlaştınız.’ dedim.” diyor yine yüzünde gülümsemesiyle.

Pochettino birinin daha ona güvenmesini ve daha genel anlamda da futbol dünyasının insanları iyi yönde etkilemek için elinden geleni yapmasını istiyor. “Futbol camiası olarak, davranışlarımızla insanlara örnek olmalıyız.” diyor. “Pandeminin insanları, mesela Pep Guardiola’yı, etkilemesinden dolayı üzüntü duyduğumuz çok açık. Annesi vefat ettikten sonra ona bir mesaj yolladım.”

“Ama kulüplerin uygulamaya koyacağı protokoller sayesinde futbol gerçekten güvenli bir alan haline gelecek. İnsanların geleceğe bakmalarına yardım edecek. Hayatı durduramayız. Ve yalnızca bu da değil, bu işe karşı bir sorumluluğumuz da var.”

“Şimdi güçlü olmalı ve durumla yüzleşmeliyiz. Futbol insanların mutluluğu ve televizyona döndüğü anda bir sürü insanın enerjisi değişecek. Oyuncular ve çalışanlar çok büyük emek verecekler ama bu şu an çalışan insanların, NHS, marketler, eczaneler ve bize yiyecek temin eden çiftliklerde çalışan insanların verdiği emekler gibi. Dayanışma göstermeliyiz.”