Mbwana Samatta’yı yakından tanıyalım

Birçok Afrikalı futbol oyuncusu gibi Samatta da yoksulluk içinde büyüdü. Fakir bir ailede yaşadı, zaman geçirmek için kapalı ayakkabılar olmadan bazen çıplak ayakla bazen terlikle kumda, çakılda havası inik toplarla futbol oynamaya başladı. Bu onun en büyük hobisiydi, biliyorum kulağa biraz klişe gibi gelecek bu söyleyeceklerim ama gerçekler bu. Samatta, en büyük hobisini mükemmel bir işe çevirmeyi başardı. En küçük klasmanlar dâhil mücadele ettiği her yerde en iyisiydi. Afrika İkinci Ligi’nde rekorlar kırdı ve gerisini hepiniz biliyorsunuz. Şu ana dek onun başardıklarını hiçbir Tanzanyalı başaramadı. O, Şampiyonlar Ligi’nde oynayan ve ayrıca goller atan ilk ve tek Tanzanyalı. Premier Lig’e gitti ve şimdi de Fenerbahçe’de oynayacak.

Sahada istediği şeyleri istediği gibi yapmayı becerebilen sayılı oyunculardan biri o. Doğal skorer, tamamen içgüdüleriyle oynuyor ama tabii ki bunun üzerine birkaç numara eklemeyi başardı. Tempoyu değiştirebiliyor, iki ayağını da kullanabiliyor, tek forvetten ziyade ikinci forvet olarak oynuyor çünkü sırtı dönük oyunda iyi değil. Kanallara koşmak, rakipleri geride bırakmak onun en sevdiği ve en iyi olduğu şeyler. Savunmayı adeta kör edebiliyor.

Ah, mükemmel! Samatta, başardığı şeyler sayesinde Tanzanya’nın adını dünya futbolunda tanınmasını sağladı. Tanzanya’da yaşayan, doğan neredeyse her erkek çocuğun hayali bir gün Avrupa’da futbol oynamaktır fakat Samatta oralara gidip bunları başarana kadar bunun bir hayalden öte bir şey olmadığını düşünüyorduk. Samatta’dan sonra kapılar sonuna dek açıldı ve şimdi bu kapılardan daha birçok isim geçecek.

İlk sorunuza yanıt verecek olursam, evet, Türk futboluna dair birçok şey biliyorum. Özellikle Ümit Özat, Serhat Akın ve Tuncay Şanlı başta olmak üzere. Açıkçası kuzenim, 1990’larda Türkiye’deydi ve büyük bir Fenerbahçe taraftarıydı. Bu takımla önce orada tanıştım. Ardından kısa geçmişte Roberto Carlos, Robin van Persie gibi isimlere hayranok besledim. Ayrıca büyük bir Mesut Özil hayranı olduğum için de Fenerbahçe’yi seviyordum.

Eğer Samatta, kimya problemlerini kısa sürede atlatabilir ve her şeye alışırsa düşündüğünüzden çok daha fazla gol atabilir. Şut, kafa, dripling sonrası… Tonlarca gol tekniği var. Fenerbahçe’nin 4-2-3-1 ve 4-3-3 sistemlerinde Samatta, inanılmaz bir tempo, hız ve koordinasyonla birlikte birçok takımın planını bozabilir. Onu izlemeniz gerçekten de keyifli olacak, buna eminim.

Futbolu 1998 Dünya Kupası’ndan beri sıkı bir şekilde takip ediyorum, o zamanlar çocuktum. 2002 Dünya Kupası ise bu spora olan aşkımın çok daha artmasını sağladı. Oradan Hasan Şaş, Ümit Özat gibi isimleri hatırlıyorum. Samatta’ya gelecek olursam, onu 2011’den beri izliyorum.

Tanzanya’nın futbol kültürü ile Türkiye’nin futbol kültürü birbirine benziyor. Misal, Türkiye’de Fenerbahçe ve Galatasaray rekabeti sonrasında teknik direktörler, oyuncular hatta başkanlar değişebiliyor. Bu ilginç bir süreç. İşte buna benzer bir şey bizim ülkemizde de var, Simba ile Yanga takımları arasında. Simba, Samatta’nın oynadığı takımdı bu arada. Ah, evet, buradaki taraftar yoğunluğu, ateşi de Türkiye’deki kadar yüksek.

Ülkenin kendisi ise yine Türkiye gibi. Coğrafi açıdan doğal bir avantajımız var, insanlar sıcakkanlılar, yemeklerimiz güzel… Birçok Türk buraya geliyorlar, burada kalıyorlar, bazıları eğitim alıyorlar. Keza biz de bazen oraya gidiyoruz.

Samatta’dan önce bilgisayar lakaplı Sunday Manara, 1980’lerde bir efsaneydi. Hollanda’da oynadı. Şu anda Samatta dışıdnda Simon Msuva öne çıkıyor. O, Fas Ligi’nde oynuyor ama doğrusunu söylemem gerekirse Samatta seviyesinde bir isme sahip değiliz.

Açıkçası devletin bu konuda neler yaptığını bilmiyorum ama benim yüzbinlerce futbol bağımlısı, spor tutkunu onu nereye giderse gitsin destekliyor. Samatta sayesinde diğer ülkelerin futbol kültürlerini öğreniyoruz. Şimdi Türkiye’yi daha yakından tanıyıp Samatta’nın orada yaratacığı etkiyi takip edeceğiz. Mutluyum, daha doğrusu, hepimiz mutluyuz.