Kadıköy Ragbi antrenörü Julien Treu: Ragbiden zevk almanız için takım ruhuna odaklanmanız gerekir

Julien Treu’nun bu sözleri, ragbiyi en güzel tanımlayan paragraflardan biri belki. Hayır, Julien Treu bu spora gönül vermiş bir düşünür değil, hayır, o eski bir ragbi yıldızı da değil. Ve yine hayır, kendisinin ünlü bir kitabından da değil bu alıntı. Julien Treu, Kadıköy Ragbi Kulübü’nün antrenörü. Yıllardır gönül verdiği spordan bahsederken size yansıttığı tutkunun bir parçası yalnızca bu.

“Bu adamlar sahada böylesine sert bir oyun oynuyor, neyin tutkusu, neyin felsefesi bu” diyebilirsiniz. Ama aslında ragbiyi anlamak öyle zor değil. O atmosferi bir kez koklamanız gerekiyor sadece bunun farkına varabilmek için, o tutkuyu hissetmeniz gerekiyor. Bir “başka” oyun ragbi, o başkalığı yaşamak, o sahaya çıkmak, o mücadeleyi vermek gerekiyor belki de onu anlamak için.

Doruk Çeliktutan: Ragbi, topu taşımak, ayakları kullanmak ve kontağa dayalı bir spor. Amerikan futbolu özellikle Hollywood filmlerinden dolayı bilindiği için, biz de anlatırken bazen Amerikan futbolunun kasksızı gibi terimler kullanmak zorunda kalıyoruz. Aslında hiç alakaları yok, taban tabana zıt oyun mantıklarına sahip iki oyun. Ragbi takım içi dayanışmaya önem verir, tam bir takım oyunudur. Benim gözümde tutkuya dayalı bir spor.

Julien Treu: Ragbi Türkiye’de Ottomans kulübünün kurulmasıyla başladı,1999 yılında. Ottomans Türkiye’nin ilk kulübü. Sosyal bir kulüp olarak başlamıştı Ottomans, ragbiyi seven Türk ve yabancıları bir araya getirmek için. Ottomans’ın adının duyulmasının ardından birçok kulüp kuruldu, Kadıköy Ragbi de bunlardan biri, 2006’da. Samsun’da, Kıbrıs’ta, ODTÜ’de kulüpler kuruldu. Hazırlık maçlarıyla bu spor yayıldı.

Julien Treu: Hayır, eski bir Ottomans oyuncusu 2006’da kurdu kulübü. Ben de ilk aşamalarda katıldım. İlk olarak oynamaya gelmiştim, ama ragbiyle yeni tanışan çok isim olduğu için oyun seviyesi oldukça düşüktü. Ragbi oynamışlığı olan sadece tek bir isim vardı. Bir oyuncudan çok bir koça ihtiyaç duyduklarını farkettim ve bu rolü üstlendim. Böyle başladık. Tabii ki sorunlarımız vardı. Türkiye’de tüm sporların, özellikle takım sporlarının çoğunda olduğu gibi bir sahaya, paraya ve kulübü yönetecek, sponsor bulacak insanlara ihtiyaç vardı. Organizasyon olarak ciddi sıkıntılar vardı yani. Kulüp genel olarak öğrencilerden oluşuyordu, 6-7 ay sonunda maddi sıkıntılar ortaya çıkınca kulüp de ortadan kayboldu. Ragbiyi seven ve oynamak isteyenler Ottomans’a katıldılar. 3-4 yıl sonra Kadıköy’de tekrar ragbi oynanmak isteyince biz de kulübü bir kez daha kurduk.

Julien Treu: Fransa’da Saint-Nazaire ve Orleans’ta, İrlanda’da, Hollanda’da oynadım. Hollanda milli takımı formasını da giydim, İskoçya ve Gürcistan’a karşı. Tekrar Fransa’ya döndüm ve ardından iş için Türkiye’ye geldim. Ama bu spor hakkında tutkum vardı ve oynamak istiyordum. Oynamamın tek yolu da çevremdeki insanları spora kazandırmak ve seviyelerini yükseltmekti.

Doruk Çeliktutan: Şu an çok şeye ihtiyacımız var tabii ki. Koçun da dediği gibi saha çok büyük bir problem. Bunların dışında önceki iki seneye göre çok daha farklı bir oluşum içindeyiz. Takımın ve sporun tanıtımına önem veriyoruz, kafamızda bu var. Bu sene daha ciddi ve daha güzel bir oluşum içerisindeyiz. Önceki yıllarda da çok başarılı işlere imza attık. Şanssızlıklarımız oldu ama hepsinin üstesinden geleceğimize inanıyorum.

Doruk Çeliktutan: Geçen sene ligde sadece bir maçta berabere kaldık, diğer tüm maçları kazandık ama finale yükselmek için kazanmamız gereken maçı kaybettik. Toplam 12 maç yaptık, 10 galibiyetimiz var. Çok başarılı bir sezondu, kaybettiğimiz rakibimiz ODTÜ’yü de daha önce yenmiştik zaten. Kaybettiğimiz maçta eksiktik, ben sakattım, iki oyuncumuz gözaltındaydı. Başımıza bir sürü bela geldi ama bunları bahane etmiyoruz kesinlikle. Geçen sene çok iyi başladığımız sezon hayal kırıklığıyla bitti. Bu sene o hayal kırıklığından kurtulup kendi ayakları üstüne basan bir takım kurma hedefindeyiz.

Doruk Çeliktutan: Evet, amacımız şampiyonluk.

Julien Treu: Tüm takım sporularında olduğu gibi organizasyonel sıkıntılar var, ama ragbi artık olimpik bir spor olduğu için lige ve spora çok daha ciddi önem verilmesini bekliyoruz.

Julien Treu: İstanbul Sevens adlı yılda bir düzenlenen uluslararası turnuva var. Milli takımlar direktörü Niall Doherty’nin planı yıl içerisinde ilk olarak 15’li ragbi (union) liginin, ardından 7’li ragbi turnuvalarının yapılması ve sezonun Istanbul Sevens’la bitmesi. Eğer Türkiye Olimpiyat’ta yer almak ve madalya mücadelesi vermek istiyorsa bu planlar gerçeğe dönüşecektir.

Doruk Çeliktutan: Ben yedili ragbi milli takımında oynadım, birçok maçı sonuna başa baş götürsek de sonuca ulaşamadık. Ancak Türkiye bugüne kadar Union’da hiçbir maçını kaybetmedi. 7’li de de bu seviyeye geleceğiz yakında.

Doruk Çeliktutan: Orada durum çok daha iyi, hiç maç kaybedilmedi ve tüm maçlar açık ara kazanıldı. Bunun da nedeni Union’ın Türkiye’de daha oturmuş olması. Union oyuncular Sevens takımına seçiliyor, ben de Union oyuncusuyum, Sevens tecrübem çok az. Yazın Istanbul Sevens turnuvası dışında hep Union için çalışıyoruz. Bu yüzden de 15’li ragbi takımı daha başarılı.

Doruk Çeliktutan: Kronik bir hastalık olmadığı sürece, her bedende kişi için ragbide yer var, her boya, her kiloya, her yeteneğe. Hızlıya, yavaşa, iyi pas yapabilene, agresif olana, herkes için bir yer var.

Doruk Çeliktutan: Bizle iletişime geçip bir antrenmana çıkmalı. Bu tutkuyla oynana bir spor, sahaya çıkıp denemeniz gerekiyor. Bunu yapabilecek herkese kapımız açık. Öncelikle oynamak için bu işi sevmek gerekiyor. Çok kaslı, çok güçlü, çok hızlı, çok sert olmaktan ziyade önce bu işi severek yapmak lazım. Sevdikten sonra gerisi geliyor.

Doruk Çeliktutan: İnternet sitemiz ve facebook sayfasında bütün bilgilerimiz, telefon numaralarımız var. Antrenmanlarımız Çarşamba akşam Caddebostan, Cumartesi gündüz ise Fenerbahçe Fikirtepe Tesisleri’nde. Telefon eden herkese gerekli ilgi gösteriliyor.

Doruk Çeliktutan: Sahada rakibime her şeyi yapabilirim, o benim rakibim. Ama benimle o mücadeleyi vermiş bir insan saha dışında benim takım arkadaşımdan, kardeşimden farksız. Ragbi kültürü bunu gerektirir zaten, çoğu takımla bu noktadayız.

Doruk Çeliktutan: 45 oyuncumuz var, genelde antrenmanlar ve maçlarda 30-35 kişiyiz.

Julien Treu: Bir koç olarak seçim yapmakta zorlanacağım demek bu ama kesinlikle şikâyetçi değilim. Antrenmanlarda karşılıklı maç yapma şansımız var.

Julien Treu: Ragbide de formanızın altına giyebildiğiniz korumalar var, keza kafa korumaları da (Petr Cech’in kafa koruması aslen ragbiye ait örneğin). Tabii ki ne kadar erken başlarsanız o kadar korumalısınız demektir, çünkü doğru teknikleri öğrendikten sonra sakatlık riskiniz çok azalıyor. Tabii ki her sporda olduğu gibi, güreşteki, karatedeki gibi, bir mücadele sporu yapıyorsanız bu ihtimal var. Ama doğru teknikleri öğretmeye çalışıyoruz, ciddi bir koçluk tecrübesine sahip Kadıköy Ragbi ve amacımız herkesin bu spordan zevk alması.

Doruk Çeliktutan: Oynamaya başladığınız andan itibaren vücudunuzdaki gelişimi hissedeceksiniz. Ragbinin doğası gereği oynadığınız her an gelişme kaydedersiniz. Tabii ki yardımcı ağırlık idmanları yaptığınız spordan da daha çok verim almanızı sağlar.

Doruk Çeliktutan: Ragbi beni gerçekten adam etti diyebilirim. Çok çok iyi arkadaşlar kazandım. Bana takım ruhunu ve asla pes etmemeyi öğretti ragbi.

Julien Treu: Ragbi çok heyecanlı bir spor. Oyun hiçbir zaman durmaz, sahada her zaman kıran kırana bir mücadele vardır. Televizyona çok yakıştığını ve Türkiye’de de izleneceğini düşünüyorum ragbinin. Ligin kritik maçları TV’den yayınlanabilir.

Julien Treu: Ragbide çok fazla kural olduğu doğru, ama hepsini bir anda öğrenmeniz beklenmiyor. Adım adım gelişir bu, her sporda olduğu gibi. Önce doğru teknikleri öğrenirsiniz, ardından daha zor kurallara geçersiniz. Doruk sadece iki yıldır ragbi oynuyor ve milli takım seviyesinde. Yurtdışında düzenli olarak oynayan Türklerin yerine milli takıma seçildi Doruk. Eğer bu işe tutkuyla yaklaşırsanız işiniz çok kolay. Oyuncumuz Deniz Krom’u Ajaccio’ya gönderdik oynaması için.

Doruk Çeliktutan: Türk milleti tamamen lafta. Lafa gelince hepimizde var ama sahaya çık deyince milletin canı tatlı. “Çoluğum var çocuğum var, ben bunu kaldıramam” deniliyor. Aslında mantık olarak dediğin çok doğru, Türkler izlerse çok sevecekleri bir spor, ama izlenmesi için yapılması gerekiyor, yatırım gerekiyor, bunu için de bu işe gönül veren insanların sayısının artması lazım. Mesele gönül vermeye gelince lafta kalınıyor.

Julien Treu: Ragbinin şöyle bir güzelliği var: herkes ragbi oynayabilir. Uzun, kısa, güçlü, şişman olabilirsiniz. Bir vasfınız varsa o vasfa ragbide yer vardır. Televizyonda üst seviye maçları da izlerseniz bunu görebilirsiniz: Uzun, kısa, hızlı, güçlü, şişman, herkese ama herkese yer var ragbide. Futbolda en üst düzeye çıkamayacağını düşünen bir sporcu için ragbi en uygun spor olabilir. Basketbolda rakibinize dokununca bile faul olabiliyor, bundan rahatsız olanların adresi ragbi olmalı. Ragbi bu yüzden çok çok daha geniş bir kitleye hitap ediyor. Ayrıca, ragbi profesyonel bir spor. Dünya Kupası var, Altı Ulus gibi prestijli turnuvalar var. Dünyada en fazla izlenen ikinci spor ragbi, profesyonel olma, para kazanma şansınız oldukça yüksek. Türkiye aslında ragbiye çok uygun bir ülke, ragbiyle çevrili çünkü. Romanya uluslararası ragbide iyi bir seviyede, keza Bulgaristan da öyle. Gürcistan ve Rusya Dünya Kupası’nda oynuyor. Kıbrıs Dünya Kupası elemesi oynama hakkı kazandı. Çevrenizde durumun böyle olması ciddi bir potansiyel barındırdığınızı gösteriyor.

Julien Treu: Gürcistan’ın Fransa gibi ülkelerle arası çok iyi. Federasyon olarak çok doğru hamleler yaptılar ve bu bağlarını çok iyi kullandılar. Bedava eğitim ve malzeme edindiler. Bu da Gürcülerin profesyonel olarak oynayabileceklerini anlamalarını sağladı. Bugün Fransa’da birçok Gürcü oyuncu var. Bu da onların başarısını getirdi.

Julien Treu: Eğer bu sporun tanıtımı yapılırsa, televizyonlar ragbi yayınlarsa, bu sonuca çok kısa zamanda varılacaktır.

Ayrıca şunu eklemek istiyorum, İstanbul’daki bir sıkıntımız şu, ragbi çimde oynanması gereken bir spor ve İstanbul’da gerçek çim saha bulmakta zorlanıyoruz. Bakımı kolay olduğu için genelde sahalarda suni çim tercih ediliyor. Oyun popülerleştikçe bu sorun da aşılacaktır.

Tüm ülkelerde, bir kulübünüz varsa o kulübün var olduğu şehir ve belediyeler spora destek verir. Türkiye’de bu problem. Belediyelere sporu tanıtarak bu desteği almaya çalışıyoruz. Spor, belediyeler için de, politikacılar için de ciddi bir reklam şansı demek, bu şans neden kullanılmıyor bilmiyorum.

Serdar Çam: Açıkçası biraz inişli çıkışlı. İki sene önce daha iyiydi. Geçen sene önce lige çok geç başlandı ve bunun sıkıntısını çektik. İki lig var, bu işin iyi yönlerinden biri. Artık ligin başlamasını bekliyoruz. Lig başladıktan sonra kış aylarında çok maç yapılmayabilir, özellikle Eskişehir ve Ankara’da hava gerçekten çok sıkıntı oluyor çünkü. Eğer öyle olursa da İstanbul içi dostluk maçları yapılır.

Milli takım ise Slovakya’da iki maç yaptı ve bir üst gruba çıkma hakkını kazandı.

Serdar Çam: Bizim amacımız kendimizin yanında diğer tarafları da yetiştirmek. Oynadığımız takımları yetiştirmek, genç oyuncular yetiştirmek. Ben 27 yaşındayım, takımda bu yaştaki isimler artık yaşlı kabul ediliyorlar. Yaş ortalamamız oldukça düşük. 16 yaşına kadar oyuncumuz var, amacımız onları yetiştirmek. Yönetimsel olarak da, antrenmanlarımızda da, bunu oturtmak ve bunları diğer kulüplerle paylaşmak istiyoruz. Diğer kulüplerde de arkadaşlarımız, dostlarımız var, onlarla paylaşım içerisinde olmak. Türk ragbisi gelişmediği sürece bizim 20 adım ileride olmamız hiçbir işe yaramaz. Kendimizle birlikte sporu da geliştirmek istiyoruz.

Serdar Çam: Kadıköy’e katılmak için internet sitemizden bize ulaşabilir isteyenler. Facebook sayfamızdan bize ulaşılabilir. Ragbi oynamak için herhangi bir şey gerekmiyor. İri yarı olmak gerekmiyor. Temas sporu olduğu için insanlar böyle olması gerektiğini düşünüyor ama hayır. Her vücut yapısında insan ragbi oynayabilir. Spor geçmişi avantajdır, ama hayatında hiç ragbi topuna elini sürmemiş 30 yaşında biris de, 15 yaşında birisi de gelip bize katılabilir. Herkese kapımız açık.

Serdar Çam: Ragbi benim için barışı ifade eder. Ragbinin bir felsefesi vardır. Sahada en yakın arkadaşınız bile olsa en büyük rakibinizdir ve birbirinizin canını yakmaya çalışırsınız. Bunu kötü anlamda söylemiyorum, oyunun gerektirdiği kriterler içerisinde, kazanmak için yaparsınız. Ama maç bittiği an her şey sahada kalır. Karşılıklı çarpıştığınız adamla dışarı çıkar, birer bira içersiniz, yemek yersiniz. Ragbi budur, maç bittiği andan itibaren o adamla kardeşsinizdir. Galibiyet için karşılıklı mücadele ederken çok şey paylaşıyorsunuz aslında. Biz sahaya çıktığımızda sadece kendi içimizde değil, rakibimizle de belli anılar oluşturuyoruz ve bunun devamlılığını sağlamak çok önemli.