roger federer wimbledon

Daha önce tıpkı Murray gibi tişörtü alıp gözyaşlarını silmiş biri olarak, Roger Federer daha 24 saatten az bir süre önce dördüncü kez bir Grand Slam finalinde yenilme talihsizliğine uğrattığı rakibi için sadece sempati ve cesartlendirme sözcükleri kullandı.

Federer, “Ben de onun durumunu yaşadım” diyor Wimbledon’a dönüşü için. “Nasıl hissettirdiğini biliyorum. Bazen oluruna bırakmak iyidir. Daha önce Avustralya’da ve şimdi de burada hislerini göstermekten çekinmediği için hem bir çok rakibe karşı kazandı, hem de taraftarların kalplerini. Bu bizim insan olduğumuzu gösteriyor bence. Oraya çıkıp oynarkeni, sert servisler ve smaçlar kovalarken poker suratı takınıyoruz.

“Sonra aniden, her şey bitiyor ve işler değişiyor. Kazanmak ve kaybetmeyi çok fazla umursuyoruz. Kalabalığın ne düşündüğü konusunu çok fazla umursuyoruz. Tabii ki kalplerimiz kırılıyor, barizdir ki Andy’nin ki hele, iyice fazla. Ama daha hâlâ çok yıllar var önünde. Bir tam yıl boyunca zihinsel olarak odağını kaybetmediği zaman de fırsatlar yeniden ona gelecektir.”

Murray’nin Merkez Kort’taki gözyaşlarından bahsederken Federer kendisinin de insan içinde ağladığı anlardan birini anımsıyor, 2009 Avustralya Açık finalini Rafael Nadal’a kaybettiği zamanı.

“Beni asıl sarsan gerçekten çok yorulmuş olmamdı,” diyor Federer. “İlk anda tek yaptığın kafanı önüne eğip ‘Çok yakındı yahu’ demek. Bir yıl daha beklemek zorundasın şimdi, bir diğer şans için? Ciddi misin? Hayalkırıklığı yaşıyorsun çünkü sen elinden gelenin en iyisini yapıyorsun, en iyi tenisini. Ama sadece tek bir kazanan olabilir, bazen iki tane olsun istersiniz.

“İşte o zaman: ‘Neyse, üstesinden gelirim.’ diyorsunuz. Yürüyorsunuz ve 15,000 insan sizin için kötü hissediyor. Tek bildiğiniz şey bu durumun tuhaf olduğu. Zor olan kısım o. Sadece orada durmak, kupayı tutmak, fotoğraf çektirip imza dağıtmakla kalabilseniz mutlu olabilirsiniz belki. Ama sonra yürüyüp konuşmak zorunda kalıyorsunuz, zor kısım o işte.”

“Dün son derece mutluydum ama aynı zamanda Andy’nin durumu için çok saygılı olmam gerektiğini düşündüm. Kalabalığın da nasıl hissetmiş olabileceğini tahmin edebiliyorum.”

"Gerçek olmak için fazla güzeldi"
Londra West End’deki Şampiyonlar Yemeği’nden ayrılmasının üzerinden 10 saatten az geçmişken, deri ceketi ve kot pantolonu içinde dinç ve rahatlamış gözüken Federer, Pazar günkü finalin sonunda kafasını kaldırıp locasına baktığında karısı Mirka ve ikiz kızları Myla Rose ve Charlene Riva’yı gördüğünde kendi yaşadığı hislerle ilgili de konuştu.

“Beni daha önce de kazanırken gördüler ama bu kez tamamen farklıydı çünkü Wimbledon’dı, benim pek çok büyük zaferlerimin gerçekleştiği yerdi” diyor Federer. “Tabii ki ailemi orada görmekten dolayı ve tüm olan çılgınlıklar içinde olmaktan dolayı çok duygusal anlar yaşadım.”

Federer ekliyor: “Mirka’nın hayalleri onların [ikizler] kupa törenini izlemek için Merkez Kort’ta olmalarıyla gerçek oldu sanırım. Gerçek olmak için neredeyse fazla güzeldi.”

Pazar günkü zafer Federer’in 17. Grand Slam şampiyonluğuydu ve kendi rekorunu kırmış oldu. Son iki buçuk yıldaki ilk Grand Slam zaferi olduğunu ve iki yılı aşkın bir süreden sonra onu yeniden dünya sıralamasında ilk sıraya çıkardığını da göz önüne alacak olursak, 30 yaşındaki İsviçreli bunu en büyük zaferi olarak değerlendiriyor muydu?

“Bilmiyorum ama geriye dönüp bakınca burasının kalbimde kesinlikle farklı bir yeri var çünkü bunu benzersiz yapan çok fazla bileşen var,” diyor. “Maçtan önce de farkındaydım, sırasında da, sonrasında da ve şimdi de. Böyle bir maçın parçası olmak çok muhteşem bir şeydi.”

Federer Wimbledon’ı yedinci kez kazanmanın ise onun için sürpriz olmadığını söylüyor. “Geçen yıllarda o kadar iyi oynadığım zamanlar oldu ki, bir Grand Slam kazanmaya hep yakın olduğumu hissettim” diyor. “Diğer rakiplerimi pek çok kez yendim. Onlar da beni yendi, bu yüzden biliyorum ki bazen kazanırsın bazen kaybedersin.

“Galibiyetleri gereksinimin olduğunda uç uca eklemek istiyorsun ve ben bu turnuvada bunu başarabildim. Benim için büyük bir sürpriz olmadı, özellikle de Wimbledon olduğu için. Biliyorum ki iyi oynuyorsam herkesi yenebilirim. Ama bu zor, bunu zaman zaman yeniden ispat etmek zor.”

“Pekin’de altını alsaydım…”
Üç haftadan kısa bir süre sonra Federer Olimpiyat’ta oynamak için All England Club’a dönecek. Pekin 2008’de çiftlerde Stanislas Wawrinka’yla birlikte altın kazanmasına rağmen, bundan önceki üç Olimpiyat denemesinde de Arnaud Di Pasquale’ye (Sydney’deki bronz madalya maçında), Tomas Berdych’e (Atina’da ikinci turda) ve James Blake’e (Pekin’deki çeyrek finalde) sürpriz yenilgiler almıştı.

“Pekin’den hemen sonra ‘Olimpiyatları Wimbledon’da oynayacak olmak inanılmaz olacak’ diye düşünmüştüm. Şimdi de böyle düşünüyorum ama şimdi fark ediyorum ki Olimpiyat altınını Pekin’de alabilmiş olsaydım şimdi Londra için benim üzerimden büyük stres kaldıracaktı. Ama şimdi insanlar bunu konuşacağı için bilakis arttıracak çünkü bu sezonun en büyük üç hedefinden biri bu” diyor Federer.

“Kariyerim boyunca 50 – 60 civarı Grand Slam oynadım, o yüzden oldukça farklı hissettiriyor ama bu burada Olimpiyat’ta yine iyi oynayacağımı, ülkemi gururlandıracağımı, iyi zaman geçireceğimi ve bu eşsiz deneyimin tadını çıkaracağımı ummama engel değil.

“Kulüpte oynamak ve bunu yapma şansı yakalamak bizim neslimizin oyuncuları için oldukça değerli bir şey.”