Federer-Nadal rekabetinin sembolik maçları

Erman Yaşar: Sadece birkaç hafta önce Roger Federer’i Roland Garros’ta mağlup eden Rafael Nadal, bu kez Federer’in kalesine gelmişti. Roger Federer son üç Wimbledon’ın şampiyonuydu ve seriyi dörde çıkarmak istiyordu. Yakın bir maç bekleyenler ilk sette şok yaşadı: Müthiş servis atan ve rallilerde makine gibi oynayan Roger Federer, ilk seti 6-0 kazandı. Bu setin ardından izleyenler Federer’in rahat bir galibiyete gideceğini düşünüyordu ama yanıldılar. Maçın devamında bambaşka bir Rafael Nadal vardı. İlk seti bagel ile kaybetmiş olmasına karşın, özellikle tie-break’le kazandığı üçüncü setteki müthiş oyunuyla Nadal, kısa süre sonra Wimbledon’da şampiyonluk kazanacağının emarelerini sundu. Ama Federer maç genelinde daha dominanttı ve finale daha rahat gelmişti. Servisi zaten çimde çok ciddi bir silah. Nadal’dan çok iyi bir reaksiyon gelse de finali kazanan Federer oldu.

Aras Yetiş: 2008 Fransa Açık’ın tek erkekler finali ardından yapılan kupa seremonisinde, şampiyon Rafael Nadal’ın ağzından şu sözler dökülmüştü: "Roger, özür dilerim..." Bu tenis tarihinin iki dev ismi arasında oynanan Grand Slam maçlarının en tek taraflısıydı. 6-1, 6-3, 6-0’lık skor tabelası, karşılaşmanın nasıl bir gidişatı olduğunu anlamanın kolay yoluydu. Rafa, dördüncü kez Silahşörler Kupası’nı kaldırırken ilk puandan son puana kadar muazzam oynamıştı. Üstelik bu farklı galibiyet, Nadal-Federer rekabetinin Grand Slam düzeyindeki kırılma noktalarından biri olacak ve Rafa’ya toprak harici bir majörde de Federer’i yenebileceği öz güvenini kazandıracaktı. Kısa süre sonra oynanan efsanevi maçlar, 2008 Wimbledon ve 2009 Avustralya Açık finalleri de bu öz güvenin ciddi bir kanıtıydı...

Emre Yazıcıol: 2008’deki Federer-Nadal finalini, Beşiktaş Yıldız’daki ilk Eurosport Türkiye ofisinde, 37 ekran gri bir tüplü televizyondan izlemiştim. Federer’in ön isminin Türkiye’de "Roje" olarak telaffuz edildiği zamanlardı. O efsane maç oynanmadan dahi Federer-Nadal buluşmasının şimdikine eş bir etki yaptığını hatırlıyorum. Maç öncesi tıpkı bugün olduğu gibi heyecan zirve yapmıştı. Yine de, ortaya öyle bir şey çıkacağını kim tahmin edebilirdi ki? Tarihin o en büyük maçı belki de tenisin Big Bang’i olarak bile kabul edilebilir. O deneyimi hatırladıkça tüylerim ürperiyor. Yeniden olacak mı? Artık tüplü televizyonlar yok, büyük patlamayı bu kez yüksek çözünürlükle izlemek istiyorum. Çok mu?

Buğra Balaban: 2009 Avustralya Açık finali, büyük rekabetin bir diğer ihtişamlı beş setine ev sahipliği yaptı. Nadal, yarı final maçını rakibine göre bir gün geç oynamış, üstelik Fernando Verdasco’ya karşı 5 saat 14 dakikalık bir maratonun ardından Cumartesi sabaha karşı beş sularında uyuyabilmişti. Yine de final maçı, bir önceki yılın Wimbledon finalinin aksine, son oyunlara dek kafa kafaya gitmeyecek; son seti Rafael Nadal rahat kazanacaktı. İspanyol, ilk sert kort Grand Slam’ine kavuşurken, Federer’e karşı kariyeri boyunca etkisi hissedilecek, karşılıklı oynadıkları maçlardaki üstünlüğünü perçinleyecekti. Federer'e karşı üst üste beşinci kez, üstelik bu kez sert kortta gelen galibiyet, korttaki ilişkilerine dair bir mesajdı. Öte yandan, seremoni esnasında yaşananlar, kortun dışında gelecek on yılda iyice vücut bulacak dostluklarının ilk belirgin sinyalleri arasındaydı. Gözyaşları içindeki Federer, ilk denemesinde konuşmasına başlayamayıp birkaç adım geriye giderken onu ilk teselli eden Nadal olmuş; kupasını kaldırdıktan birkaç saniye sonra sol kolunu İsviçreli’nin omzuna atıp başını ona yasladığı kare, ikilinin arasındaki saygı seviyesini açığa vurmuştu.

Yücel Tuğan: 2017 Avustralya Açık finali, "rüya maç" olarak da adlandırıldı. Çünkü gerçeklere pek uymuyordu. 2011 Roland Garros finalinden sonra ilk kez bir Grand Slam finalindeydiler. Bundan da ötesi, Federer ve Nadal önceki yılı sakatlıklarla kapatmış ve yeni dönüyorlardı. 15 yıl sonra Federer ilk 10'un dışındaydı. 2014'te kazandığı Roland Garros'un ardından ilk kez final gören Nadal ise, ancak 9 numaralı seri başıydı. Fakat ikili herkesi geçip finalde buluştu. Bu atmosfer zaten tarihin en büyük rekabetlerinden birini bambaşka bir seviyeye taşıdı. Tarihin en büyük maçlarından birine tanıklık ettik. 2008 Wimbledon finalinin ardından muhtemelen tarihin en iyi ikinci tenis maçıydı. Oynanan müthiş puanların ardından Federer beş sette kazandı. On yıl sonra ilk kez bir Grand Slam'de Nadal'ı yenen Federer, ezeli rekabette Wimbledon dışında bir Grand Slam'de de ilk kez galip geldi. Kendi spikerlik tarihim açısından; atmosferi, yoğunluğu, heyecanı ve aldığım keyif bakımından anlattığım en büyük spor karşılaşmasıydı.