Daha iyisi de olabilir

Filenin Sultanları'nın elde ettiği derece tabii ki daha önce bizim voleybol tarihimizde olmayan bir başarı ve alkışı hak ediyor. Ancak başarının hakkını verirken bazı gerçekleri gözden kaçırmamak gerekiyor. Her şeyden önce turnuvaya iki ay kala tamamen keyfi bir kararla antrenör değiştirmek büyük bir kumardı ve fena hâlde ters tepebilirdi. Bizim kendimize rakip gördüğümüz ve sıralamada hemen altında yer aldığımız ekipler bu gibi idari amatörlüklere kolay kolay girmiyor. Dört senelik planlar yapıyorlar, Olimpiyat'ı hedefliyorlar ve ne değişiklik yapılacaksa bu planın ilk iki senesinde yapıyorlar. Çin, Küba ya da ABD için hedef Olimpiyat olduğu için onlar turnuvada bir hafta kala bile hoca değiştirebilir. Bizim hedefimiz Olimpiyat değil, bu şampiyonaydı. Dolayısıyla hoca değişikliği 2008-09 aralığında yapılmalıydı.

Altıncı olduk ama üstümüzde takımlara karşı da fazla varlık gösteremedik. Bizden çok daha zayıf olan Dominik Cumhuriyeti, Kanada gibi takımlara karşı çektiğimiz sıkıntılar, alabilecekken verdiğimiz maçlar, setler hep sistemli çalışmıyor oluşumuzun sonuçları. Bu turnuvada bizim dışımızdaki değişkenler hep lehimize oldu. Rakiplerimiz hep bize yarayan sonuçlar aldılar. Ayrıca ikinci gruplarda nispeten zayıf A Grubu'ndan gelenlerle eşleşmenin faydasını gördük. Ne Sırbistan, ne Polonya iyi durumda değil. Küba ve Çin 2012'ye hazırlanıyor, daha iki seneleri var. Şu turnuvada gerçekten önemli galibiyetimiz Almanya'ya karşı. Altıncılık tabii iyi sonuç ama daha farklı koşullarda bu mümkün olmayabilirdi.

Tabii ki her şey kötü değil. Bizim takımımız iyi oynadığında dünyadaki her takımı sonuna kadar zorlar, hatta yener. Ama ortalama oynadığımızda her takıma da yenilebiliyoruz. Bu ortalamayı, yani takımın optimumunu yukarı çekmek gerekiyor. Bunun gerisinde de sistemli bir hazırlık dönemi var. Bundan sonraki dört senede ne yapıp edip Mehmet Bedestenlioğlu'na şans tanımak gerekiyor. Bir sonraki şampiyonaya takımın başında mutlaka o çıkmalı. Takımı gençleştirme ve oyuncu havuzunu genişletme görevi de ona verilmeli. Mehmet Hoca bunu yapabilecek düzeyde bir hoca ve iki ay kala emanetçi gibi göreve getirilmekten fazlasını hak ediyor.

Bu takımın başarısı değerlendirilirken geriye değil, ileriye bakılmalı. Daha önce böyle bir derece gelmemiş olabilir ama yıldızlarda, gençlerde Türkiye sürekli ilk dörde oynuyor. O yaş gruplarında yendiğimiz takımların A takımda bize şans tanımaması normal değil. Yetenek yönetimi ve ligin daha dengeli olması üzerine çalışılmalı. Büyük takımların alt yapıdan yetiştirdiği oyuncuları yedekte küflendirmesinin önüne geçilmeli. Ligdeki tüm takımlar iddialı olmadıkça milli takım ancak bir yere kadar gelebilir. İtalya Ligi'ni örnek alacaksak yıldızların sayısından çok, takımların dengesini göz önüne almalıyız. Milli takımın dünyanın zirvesine gözünü dikmesinin yolu bu.