Tecrübe pahalıdır

Neden bazı klişelerle dalga geçeriz ve neden bazı klişelerle dalga geçmemeliyiz? İçinde bulunduğumuz Euroleague sezonu buna cevap arayanlar için cennet vaat ediyor.

Tecrübeli oyuncuları ile yıllanmış şarap Bennet Cantu, kolej takımı hüviyetiyle Gescrap Bilbao, her maça aldığı ayrı önlemlerle Unics Kazan, ruh, hava, atmosferle rakiplerini dize getiren Galatasaray Medical Park, Avrupa basketbolunun bu en prestijli kupasına renk katan takımlar oldular. İkisi elendi, ikisi çeyrek finalin yolunu tuttu, son yılların en tahmin edilemez Euroleague ilk turu ve Top 16'sı, hafızalarda hoş bir seda olarak kaldı.

Klişeleri kullanmak bazen yararlıdır. Sarı-kırmızılıların şu sezonunu bazı kelimeler olmadan konuşmamız mümkün değil. Sene başında çıkardığımız sözlüğün 2012 sonbahar koleksiyonunu Mahmuti'nin öğrencileri son Yunanistan deplasmanında yazdılar. Fenerbahçe Ülker de Emporio Armani Milano karşısında temel hastalıklarını tekrarlayınca eski defterleri tozlu sandıklardan çıkarma zamanı geldi.

Kazan ya da evine dön: Basketbol tarihimizin en akılda kalan günlerinden biridir "Kara Perşembe". O denli büyük bir yıkım olmasa da bu hafta benzerini yaşadık. Anadolu Efes'in vedası aşikârdı ama gruplardan çıkma ihtimali olan Fenerbahçe Ülker ve Galatasaray Medical Park'ın bir gün arayla "Buraya kadar" demesi üzücüydü. Bir kez daha hedef maç oynama psikolojimizin ne kadar zayıf olduğunu fark ettik, bir kez daha veli toplantısında komşunun çocuğunun örnek performansını gören ebeveynler gibi hissettik kendimizi "O yapıyor da sen niye yapamıyorsun?"

Nasıl başlarsan öyle biter: Ruh, hava, atmosfer diyoruz, bu bileşenlerin tepe noktaları genelde maçların başları ve sonları oluyor. "Üç ihtimalli bir maç" gibi saçma gelebilir kulağa ama temsilcilerimiz genel anlamda maça nasıl başlarsa öyle bitiriyor. Olympiakos, 2-3 dakika içinde hızlı hücumlar, top çalmalar, ikili oyunlarla 7-0 öne fırlayınca Yunanistan deplasmanı daha başlamadan bitti. Geri kalan sürede kedi-fare oynadık, kazanan bu oyunu daha önce defaatle oynayan rakibimiz oldu. Elinden geleni ortaya koymak güzel, başarının sırrı, bunu ilk dakikadan itibaren yapmakta.

Üç beyazdan uzak duracaksın: 2000'ler Avrupa basketbolunun tarihini yazmaya mesai harcayan biri üç Yunan yıldızdan ayrı bir bölümde bahsedecek: Diamantidis, Spanoulis, Papaloukas. Kırılmadık kalp, yenmedik takım bırakmadılar hem kulüp hem ülke bazında.

Diamantidis, Fenerbahçe Ülker'in grupta iki maçta da canına okuyan isimdi ve bu ne ilk ne de son. Spanoulis ise dün gece Galatasaray'ı yıktı. Aslan'ın direnç gösterdiği, üçlüklerle farkı eritmeye başladığı her anda sahneye çıkmaktan çekinmedi. Bir tek Papaloukas bu sene geride kalan isimdi, ama çok geride, sevgili Blatt...

Plan yapmayın plan: Bir plana sahip olmak, en baştan belirlediğiniz bir rotada çakıl taşlarına rağmen bunu takip ederek ilerlemek takdir edilesi. Neven Spahija sene başından beri hep bunu vurguluyor, her kaybedilen maçtan sonra ilk taraftara teşekkür ediyor, akabinde "Bir planımız vardı ama sahaya yansıtamadık" minvalinde konuşuyor. Belki de ilk turun sonundaki Bennet Cantu ve geçen haftaki Unics Kazan maçı dışında hiç Avrupa sathını görmedi o planlar silsilesi.

Üçlükle yaşayan üçlükle ölür: Aslan'ın Yunanistan performansı: 24'te 10 üçlük, 81 sayı, 6 tane çift haneli skor üreten oyuncu. Her şey iyi güzel, sistem dışına çıkılmış, düzen dışına iten rakibin tuzağına düşülmüş olabilir. Bu bazen olur. Fakat her şeyi "Bir sen at, bir ben atalım"a çevirmek, Galatasaray'ı kupa dışına itti.

Buraları oynamak: Fenerbahçe Ülker kötü bir sezon geçiriyor, hiç kuşkusuz. Sakatlar, bir türlü ritm bulamayan yıldızlar, takım sistemine uymayan yeni transferler, koçla oyuncular arasındaki gerilim gibi etkenler daha ilk turdan Kanarya'nın elenmesine neden olacaktı. Sakatlıktan dönen Engin Atsür'ün geri dönüşüyle İtalya deplasmanında yakılan kıvılcım her şeyin başlangıcı oldu, Cantu galibiyeti kupa dışına gitme tehlikesi olan takımı lider Top 16'ya götürdü.

Orada da aynı senaryo: Kötü başlangıç, eleştiri yağmuru, takım içi gerilimler bu sefer Mirsad Türkcan'ın yaktığı kıvılcımla uzatmada gelen Unics Kazan maçında değişti, bir anda görülmeye başlanan çeyrek final rüyaları İtalya'da son buldu. Fenerbahçe geçen seneki gibi son maçta gitti. Buraları oynamayı biliyorlar ama hepsini değil, bir kısmını.

Bir şey daha, son olarak, Galatasaray için "Teşekkürler" manşeti atılırken, Fenerbahçe ve Efes'e dair yapılan sert eleştiriler çok normal. Üçü de elendi ama aynı şekilde değil. O yüzden üçüne aynı oranda teşekkür edemiyoruz. Bütçe, hedef, eldeki imkanlar içerisinde Oktay Mahmuti'nin yaptığı "muazzam" Spahija ve Sarıca'nın yaptıkları ise "hayâl kırıklığı" olarak anılıyor, doğru olarak. Ve fakat o Sarıca'yı sezon bitmeden takımdan gönderen ve antrenör değişikliğini çok matah bir şey sanan Anadolu Efes yönetimi için tırnak içine alacağım bir kelime yok.

Çeyrek finalde kim kime düştü?
Biz yokuz, sponsor ve isim bizden diye Euroleague dükkanı kapatmıyor, 22 Mart'tan itibaren heyecan tüm hızıyla devam edecek. Eşleşmelere tek cümleyle bakalım, uzun incelemelere daha sonra gireriz.

CSKA Moskova - Bilbao: İspanyol temsilcisi için güzel bir seneydi, buraya kadarmış, alkışlarımız şimdiden onlara.

Montepaschi Siena - Olympiakos: Galatasaray karşısında gördüğümüz Olympiakos, Toskana temsilcisi karşısında bu kadar rahat olmayacak. Aslında hiç rahat olamayacak. İtalyan ekibi için bir final-four daha...

Panathinaikos - Maccabi: Eski gücünden uzak olan iki büyük gelenek, iki büyük koç. Galibi son dakika golü belirler ya da hayır, Obradovic-Diamantidis bırakmaz.

Barcelona - Unics Kazan: Hem Galatasaray karşısında hem Fenerbahçe karşısında bu yıl dört kere izlediğimiz Kazan, rüya gibi bir sene geçiriyor. Bir sürpriz de güçlü rakipleri karşısında yaparlar mı? Çok zor..