NBA kontratları #2: Ligin en kötü kontratları

Malum, 2019’un yaz ayları NBA tarihinin en çılgın transfer hamleleriyle geçti. Süper yıldızlar ligin dengesini değiştiren hamlelerle başka takımlara giderken çoğu önemli tamamlayıcı parça ise yeni kontratlara imza attı. Tabii bu kontratların bazılarının elden çıkarılması çok zor. Bazıları ise fiyat/performans anlamında beklenmedik seviyelere çıkmış durumda.

Bu bölümde ligin elden çıkarılması en zor kontratlarına bakıyoruz.

John Wall, 28 Kasım 2018’den beri basketbol oynamıyor. Washington Wizards’ın maksimum kontratı teklif etmesinden beş ay sonra sol aşil tendonları yırtılan Wall, ligin kurtulması en zor kontratına sahip. Peki, neden?

Wall’u özel kılan üç özelliği var: atletizm, hız ve çeviklik. Parkelere temmuz ayında dönmesi beklenen bir oyuncunun 19 aylık aranın ardından aynı hız ve atletizm özelliklerine sahip olması neredeyse imkânsız gibi. Ayrıca 30 yaşındaki oyun kurucunun vasat üçlükleri ve ortalama savunmasıyla modern oyunda fark yaratmasının zor olduğunu unutmamakta fayda var.

Yani, 33 yaşında geleneksel özelliklere sahip bir oyun kurucuya 47 milyon dolar verip takımınızın maaş bütçesinin %45’ini kapatmak ne kadar mantıklı olur?

Perde sonrası üçlük atması ve dripling özelliğiyle değerli bir oyuncu olan Kevin Love, kısa vadede başarıya ulaşmak isteyen bir takımın uzun ihtiyacını karşılamak için ideal bir seçim. Fakat herhangi bir takas paketinde Love’ın kontratını dengelemek için elden çıkarılması gereken parçalar daha değerli olabilir.

Love’ın hem boyalı alan hem de üçlük çizgisinin gerisinde kalan alanda savunma konusunda büyük defolarının olması, 31 yaşındaki uzun forvetin kontratını almak isteyen takım için bir başka soru işareti. Zira 34 yaşına geldiğinde savunma yapamayan ve yalnızca üçlük atan bir uzuna 28 milyon dolar vermeyi kim ister?

Chris Paul, 19 yaşında NBA’e adım attığında kazanma odaklı oyunuyla dikkat çekiyordu. Paul, aradan geçen 15 sezona rağmen bu anlayışından taviz vermiş değil. Sezon öncesi değerlendirmelerde draft sıralaması için tanking yapması beklenen Oklahoma City Thunder’ı play-off potasına taşımış durumda.

Top hâkimiyetindeki ustalığı ve oyun bilgisiyle fark yaratan CP3, geniş hücum repertuvarıyla dikkat çekiyor. Fakat kısa veya uzun vadeli bütün senaryolarda 37 yaşına gelen ve temposu giderek düşen bir oyuncuya yıllık 44 milyon dolar vermek pek mantıklı olmayabilir. Tabii sakatlık ve disiplinsizlik problemlerinden uzak olması Paul’ün kontratını biraz daha anlaşılabilir kılıyor.

2014 NBA Draftı’nın bir numaralı seçimi olan Wiggins, aradan geçen altı seneye rağmen hâlen daha gelişebilmiş değil. Kanadalının lige adım attığı ilk sezon, üçlüklerde gelişmesi durumunda elit forvetler arasına girebileceği söyleniyordu.

Savunmadaki konsantrasyonu ve bilgisinin ortalama üstü olması ile hücumda sorun çözücü rolünü üstlenebilmesi, 24 yaşındaki oyuncuyu değerli kılıyordu. Fakat günümüz oyun anlayışında vazgeçilmez olan üç sayılık atışlarda belirli bir ritim yakalayamaması Wiggins’i çaylak sezonundaymış gibi gösteriyor. Oyun tutkusu ve birçok artısına rağmen üçlük atamayan bir forvete yıllık 30 milyon dolar vermek pek de mantıklı bir seçim değil.

Russell Westbrook belki de bu oyuncular arasında yetenek seviyesi ve yaş/fizik oranı en iyi olan isim. Ayrıca bu sezon yakaladığı 24,6 sayı, 7,7 ribaund ve 7 asist ortalamaları etkileyici. Fakat %23,1’le üçlük atan ve gerçek şut kullanım yüzdesi (true shooting) %49,9’a kadar gerileyen bir oyun kurucuya 2023 yılında 47 milyon dolar vermek ne kadar doğru?

Tabii ki atletizmi, oyun iştahı ve göz dolduran triple-double’ları, Westbrook’u ligin değerli kısalarından biri yapıyor. Fakat alan paylaşımına duyulan ihtiyacın giderek arttığı bir dönemde Westbrook’un skor üretimi, diyet listelerinde basit şekerin ilk başta haz verip sonrasında karın acıktırması gibi verimsiz bir etki yaratacak. Yani ortada etkileyici bir veri var fakat bu veri takımı üst basamaklara taşımıyor; tam tersine, takımını geriye itiyor.