Karantinadaki bisikletçinin günlüğü #2 | Issız dünyada bisiklet sürmek

Bisiklet dünyasından tamamen kopuk geçen bir çift günün ardından tekrardan antrenmanlara başladım, gerçek bir hedefim olmadan. Hâlâ daha yarışlara ne zaman döneceğimizi bilmiyoruz ama öyle veya böyle formda kalmak durmaktan daha iyi.

Pazar öğleni dışarı çıktım, normalde yolda birkaç araba ve bisikletseverle karşılaştığım bir saatte. Ama bu sefer farklıydı, bunların yerinde muazzam bir boşluk vardı. Geçtiğim her kasabada sokaklar tamamen ıssızdı.

Hiçliğin ortasında, yanımda askeri bir ambulans geçti. Ben mi fazla film izledim bilmiyorum ama bir kıyamet filminde dünyada kalan son insanmışım gibi hissettim, bir sabah uyanıp kimseleri bulamayan başkahraman...

Her ne kadar bu hayat ritmi ortalama bir profesyonelinkinden -en azından bir profesyonelin hayatının belli kısımlarından (antrenman yap, lazımsa biraz alışveriş yap ve dinlen)- çok da uzak olmasa da, sıkılmaya başlıyorum. Bugün, evimde kendi küçük fırınımı açtım. Sonrasında da saçımı kestim.

Bu işin sonlanmasına hâlâ daha çok gün var, ama kaç tane? Kaç kez daha saçımı kesebilirim? Fırında kaç baget ekmeği daha mükemmeleştirebilirim? Ayrıca, temizlemek için iki banyom ama sadece bir mutfağım var.

O, "Muhteşem ama sabır gerektiren, yalnızca İngilizce baskısı olan," hiç başlamadığım kitabı okumak için iyi bir zaman olabilir. Ve kim bilir İnternet'te kaç tane Felemenkçe ders bulabilirim...

Çalışmaya odaklanmak güç. Sezonun ne zaman yeniden başlayacağını ya da en azından ne zaman başlamasının beklendiğini bilmek yardımcı olurdu; kafamda odaklanmama yardımcı olacak bir hedefimin olması... Ancak şu an sporcu veya değil, herkes için olduğu gibi bizim için de gelecek belirsiz. Yani motivasyon kaybı normal.

Kendime, "Çok takma" diyorum, erken bir sezon sonuymuş gibi davranmamı söylüyorum. Sakatlıklar ve sağlık sorunları sebebiyle geçen yıl benim için dur-kalk havasında geçti. Alıştım demek istemiyorum ama antrenmanlarla aramın iyi olduğunu söyleyebilirim.

Bazı meslektaşlarımla konuştum, onlar da aynı benim gibiler, idare ediyorlar. Daha önce hepimizin kariyerinde o veya bu sebeple böyle duraklamalar oldu. Bununla nasıl başa çıkacağımızı biliyoruz. Bu duraksamanın sebepleri farklı ve istisnai ama vermemiz gereken tepki aynı. Durumla yapmamız gerektiği gibi yüzleşeceğimize ve yeniden sırtımızda bir numara olduğunda hazır olacağımıza hiç şüphem yok.