La Vuelta rehberi: Parkur, favoriler ve sprinterler

Bisiklet takviminin Tour de France ile La Vuelta arasındaki dört haftalık bölümü resmi olmayan bir yaz arasıdır. Fransa Turu’nun yorgunluğu herkesin üzerindedir ve bisiklete olan doygunluk sadece bisikletçileri değil, genellikle seyircileri de yarış izlemekten alıkoyar. Bu yüzden diğer büyük turların aksine, Vuelta’ya hazırlanmak için yapılan yarışların sayısı oldukça kısıtlıdır.

La Vuelta’da yarışacak genel klasman favorileri, geride bıraktığımız ayı farklı hazırlıklarla geçirdi. Movistar’da López ve Mas bir aydır yarışmazken Jumbo-Visma’da Roglič sadece Tokyo’da yarıştı ve INEOS’un rüya takımı da Burgos’ta beş günlük bir hazırlık yaptı.

Burgos’taki zamana karşıyla başlayacak yarış güneye dönerek sırasıyla Valensiya ve Endülüs bölgelerine gidecek, ardından uzun bir dinlenme günü yolculuğuyla yeniden kuzeye tırmanacak ve Asturias’taki tırmanışları geçtikten sonra Santiago de Compostela’daki zamana karşıyla sona erecek. Parkurda toplam 42 kilometre zamana karşı, altı sprint, dokuz tırmanış etabı bulunuyor.

Parkur

Bisiklet yarışları, parkurlarıyla kendilerine kimlik yaratmayı sever. Bunun ‘güneşe doğru yarış’, ‘cehenneme yolculuk’ veya ‘yüksek irtifa turu’ gibi örnekleri mevcuttur. La Vuelta’nın bu sene özelinde kurgulandığı tema ise 184 bisikletçinin başlayıp sadece bazılarının bitirebileceği bir hac yolculuğu. Yapılışının 800. yılında Burgos katedralinde başlıyor, Santiago de Compostela’da bitiriyoruz. İçinde kısa bir tırmanış bulunduran sekiz kilometrelik zamana karşı, Olimpiyat şampiyonu Roglič için ilk etaptan kırmızı mayoyu giyme fırsatı. Yine ikinci etap da Burgos’ta geçilecek fakat bu kez menüde bir sprint finişi var.

Vuelta a Burgos’un değişilmez tırmanışı Picón Blanco, yarışın ilk zirve finişine ev sahipliği yapacak. Yedi kilometre uzunluğunda ve ortalama eğimi %9 olan tırmanış Burgos Turu’nda geçildiğinde Romain Bardet kazanmıştı. 2017 ve 2018’de burada etap kazanan Landa ve López başta olmak üzere birçok tırmanışçı daha önce bu yokuşu tırmandı. Farklar açılmasa bile kimin güçlü olduğunu görmek adına kritik bir gün.

Sıradaki iki etap Molina de Aragon ve Albacete’deki sprint finişleri olarak kategorize edilmiş ve puan klasmanına maksimum puan verecekler. Fakat Molina de Aragon’daki etabın son kilometresi dar ve hafif yokuşlu olduğu için bazı sprinterlere zor gelebilir. Bu yüzden, saf sprinterlerin yanı sıra Michael Matthews gibi fırsatçıların da etabı kazanma şansı var. La Mancha’nın boydan boya geçileceği Albacete etabı ise tamamen düz ve sprint finişi neredeyse kesin. Don Kişot’un topraklarında kaçan maceraperest şövalyeler, ana grubun değirmenlerine karşı imkânsıza meydan okuyacak ve kaybedecekler. Olsun, yolu kapayan pelotona inat kaçış grubuna girmek bile başlı başına bir kahramanlıktır.

Altıncı etapta yarışın Akdeniz’e ulaşmasıyla yeniden tırmanmaya başlayacağız. İspanya’nın en büyük üçüncü şehri, paella yemeği ile ünlü Valencia’dan ve domates fırlatılan La Tomatina festivalinin kasabası Buñol’dangeçeceğimiz etabın finişi Alto de la Montaña de Cullera yokuşunda. İki kilometre %9,4 eğimli bu tırmanışa gelirken peloton oldukça kalabalık olacak ve yokuşa giriş dar bir sokağa sert bir dönüşle gerçekleştirilecek. Son kilometreye doğru yol yeniden genişliyor fakat bu kadar kısa bir yokuşa geriden başlayıp kazanmak mümkün değil. Doğru pozisyonda başlamak, en az bacaklardaki güç kadar önemli.

Takımların kış aylarını kamp yaparak geçirdiği topraklarda güneye inmeye devam ederken yedinci etapta gün boyu tırmanacağız ve kazanılan toplam irtifa 3700 metreyi geçecek. Son bölüm Balcon de Alicante (3,5 km; %9,5) tırmanışında. Bir zamanlar Valverde böyle etapları kimselere bırakmazdı, yarış da Murcia’ya bu kadar yakınken 20 Ağustos’u defterine not ettiğine şüphe yok.

Tamamı deniz kıyısında koşulacak olan sekizinci etap, İspanya’nın yaz turizmi merkezlerinin birçoğundan geçecek. Etap sonu ise Cartagena yakınlarındaki La Manga yarımadasında. Javier Guillen ve ekibi, etabı tasarlarken elbette Akdeniz’den esen rüzgârın ortalığı karıştırma ihtimalini düşünmüş.

İlk hafta, Alto de Velefique’teki zirve finişiyle sonlanacak. Birinci kategori ve kategori dışı birer tırmanış bulunduran bu etap kesinlikle ilk haftanın kraliçe etabı. Alto de Velefique’in son altı kilometresinin ortalama eğimi %13’ün üzerinde.

Dinlenme günü için Almería’ya gelinmesiyle yarış Endülüs’e ulaşmış olacak ve cumartesiye kadar da bölgeden ayrılmayacak. İkinci haftanın ilk etapları profil bakımından zor değil fakat çöl ikliminin etkin olduğu bu topraklarda, bir ağustos öğleden sonrasında bisiklet sürmek bisikletçileri tırmanışlardan daha çok zorlayabilir. 40 dereceyi bulması ve hatta bazı etaplarda geçmesi beklenen hava sıcaklıkları, UCI’ın hava protokolü gereği etaplarda düzenlemelere yol açacak mı göreceğiz.

İkinci haftanın ilk iki etabı, ilk hafta istedikleri şansları bulamayan kaçışçılar için uygun. Rincón de la Victoria’da tamamlanacak 10. etapta, bitime 15 kilometre kala geçilecek ikinci kategoriden tırmanış sprinterler için zorken genel klasmancılar için de kolay. 11. etabın son kilometresindeki, eğimin %20’lere ulaştığı tırmanış bir hayli zor fakat bütün gün kaçışı kovalamak isteyen bir takım muhtemelen olmayacaktır.

12. etap, dünyanın zeytinyağı başkenti Jaén’den başlıyor ve Cordoba çevresinde atılan turlarla tamamlanıyor. Profil, Sagan’ın Giro’da sprinterleri tırmanışta dökerek kazandığı etaba benziyor ve benzer bir senaryo yine mümkün. Lakin Vuelta’ya gelen sprinterler arasında ikinci kategoriden bu tırmanışı alabilecek biri yok ve sprint trenleri de Fransa’da olduğu kadar güçlü değil. Bu yüzden yüksek ihtimalle bir başka kaçış zaferi izleyeceğiz.

Cuma günü geçilecek etap 204 kilometreyle yarışın en uzun etabı ve bir sürpriz olmazsa sprintle sonlanacak. Öte yandan, hafta sonu etapları genel klasmana ayrılmış durumda ve özellikle cumartesi geçilecek etap genel klasmanda önemli farklar oluşturabilir. Birinci kategori bir tırmanışın iki kez farklı yollardan tırmanılacağı etabın finişi uzun ama daha kolay taraf olan Pico Villuercas’ta.

Haftanın son etabı, genel klasmancılar arasında uzun menzilli ataklar görebileceğimiz ilk gün. Etabın son tırmanışı sadece üçüncü kategoriden olduğu için fark açmak isteyenler etabın orta bölümünde art arda geçilecek iki birinci, bir ikinci kategori yokuşta atak yapmak zorunda. Etabın kaderi, yarışın o noktasına gelindiğindeki genel klasman tablosuna göre belirlenecektir. Mikel Landa gibi, genellikle ilk haftalarda geride kalan tırmanışçıların risk aldığını görebiliriz.

Bu etabın ardından bisikletçiler, yakınlardaki Madrid’e otobüslerle ulaşıp dinlenme gününü geçirecekleri Santander’e uçacaklar. Santander; Cantabria’nin başkenti, eski bir liman şehri ve bisikletçiler için en önemlisi İspanya’nın kalanına göre çok daha serin.

Dinlenme gününün ardından geçilecek ilk etap, son haftaya hazırlık niteliğinde bir sprint etabı. Asturias bölgesi, (muhtemelen yaptıkları ödemeye paralel olarak) dev tırmanışlarla spot ışıklarını üzerinde toplamış. Yarışın galibini büyük oranda belirleyecek iki zor tırmanış etabı son hafta arka arkaya bizi bekliyor. Birinci kategoriden iki tırmanışla başlayan 17. etap, Vuelta’nın en ikonik tırmanışlarından Lagos de Covadonga’da tamamlanacak. Zoncolan ve Mortirolo başta olmak üzere ‘katil’ tırmanışların birçoğunda bulunan ürkütücü fonetik Covadonga’da da var ve 12.5 kilometre, %7 eğim bu ismi boşa çıkarmazken genelde sisli olan hava ve çevredeki göller de zirvede fantastik bir dünya atmosferi yaratıyor.

Tırmanışların isimleri ve zorlukları arasındaki bağlantıdan devam edecek olursak Alto del Gamoniteiro isminin mistik etkisi de bir yanılsama değil. Etabın ilk bölümünde iki birinci, bir de ikinci kategori tırmanış var fakat bu tırmanışlar olmasa bile bölüm sonu canavarı Gamoniteiro, bu etabı kraliçe etap yapmaya yeterdi. 15 kilometre, %10 ortalama eğimli bu tırmanış İspanya topraklarında sadece Angliru’yla kıyaslanabilir. 2 Eylül’de geçilecek bu etap, kaçırılmaması gerekenlerden.

Etap numarası olarak 19, büyük turlarda kaçışın en sık kazandığı gün olabilir. Üç haftanın yorgunluğu, sprinterlerin yavaş yavaş dökülmüş olması ve 20. etaptaki son test öncesi bacakların dinlendirilmek istenmesi bunun arkasındaki sebeplerden. Burada da etap kaçış grubunu kontrol etmenin zor olacağı birkaç tırmanışla başlıyor ve kalanı büyük oranda düz. Kısacası, dağlarda yorulan pelotonun yarım saat geriden gelerek hafta sonuna hazırlanacağı bir etap izlememiz yüksek ihtimal.

20. etap, yıllardır bir büyük turda gördüğümüz en kolay son tırmanış etabı. Organizatörler alışılmış yüksek irtifa ve uzun tırmanışların yerine Clasica San Sebastian benzeri tepeli bir parkur hazırlamış. Vuelta her zaman yeniliğe en açık yarış olmuştur, keyifli bir etap olursa diğer büyük turlara da örnek olabilir.

34 kilometrelik son zamana karşı, Santiago hac yürüyüşünün bitiş noktası Santiago de Compostela Katedrali’nin önünde tamamlanacak ve bir katedralin kapısında başlanılan yarış bir diğerinin kapısında bitecek. Zamana karşının profili Olimpiyat parkuruna benzer şekilde iki tırmanıştan oluşuyor. Roglič Tokyo’da rahat kazanmıştı, doğal olarak bu zamana karşıda da favori olacaktır.

Favoriler

Son şampiyon Primož Roglič, yarışa Tony Rominger ve Roberto Heras’tan sonra arka arkaya üç Vuelta kazanabilen üçüncü isim olma hedefiyle geliyor. 2019’da Giro, 2020’de Tour’da hayal kırıklığı yaşayıp İspanya’ya gelmişti ve bu seneki hikâye de önceki iki seneye epey benzer. Başına gelenler her bisikletçiyi bir noktada pes ettirirdi, o daha güçlü dönmenin her seferinde bir yolunu buldu. Rakiplerinin neredeyse tamamı kötü zamana karşıcılar olduğundan yarışa cebinde bir dakika kadar bir farkla başlayacak ve henüz ilk etaptan kırmızı mayoyu alıp savunmaya geçebilir. Kuss ve Kruijswijk’ın bulunduğu Jumbo-Visma kadrosu kötü değil ama INEOS kadar da güçlü değiller.

Kadro kaliteleri bakımından INEOS ve diğer takımlar arasında uçurum var. Giro şampiyonu Bernal, Olimpiyat şampiyonu Carapaz, bir başka Olimpiyat şampiyonu Pidcock, Katalunya Turu şampiyonu Yates ve bu sezon yarış kazanmamış olsa da elit tırmanışçılardan Sivakov. Takımın A planı Bernal, Giro’dan bu yana sadece San Sebastian ve Burgos’ta yarıştı. Soğuk hava ve yüksek irtifayı seven Kolombiyalı için parkur ideal değil fakat Giro’daki form seviyesinde olduğu sürece bu detaylar önemli bir soruna dönüşmeyecektir. Bernal’den bahsederken sırt ağrılarını her zaman bir köşeye not düşmek gerekiyor. Böyle bir aksilik halinde, Carapaz ve Yates hazırda bekliyorlar.

Lopez, Mas ve Valverde çevresinde kurulan Movistar; İspanya Turu’na ellerindeki en güçlü kadroyla geliyor fakat en büyük rakipleri yine kendileri olacak. Son yıllarda takım genellikle büyük turlara çoklu liderle gelip hepsinin kendi başına yarışmasını istiyor ve burada da böyle ilerleyeceklerse başarı zor. Dışarı yansıyanlar, lider bisikletçilerin birincil rakip olarak takım arkadaşlarını gördüğünü düşündürtüyor. Lopez, Mas ve Valverde’yi Fransa Turu’nda ortak bir hedef uğruna çalışırken hiç görmedik. Valverde sadece bir kez kaçışa girerek etap kovaladı, Lopez kazasının etkilerini hissediyordu ve Mas takım arkadaşlarından çok az yardım alarak genel klasmanda altıncı oldu. Lopez ve Mas iyi bir takım yapısıyla gerçekçi podyum adayları. Ortak bir hedefte Movistar, ‘herkes tek’ taktiğiyle belgeselin üçüncü sezonu kazanır.

INEOS kadar ihtişamlı değiller belki ama Bahrain-Victorios’un kadrosu da oldukça iyi bisikletçilerden kurulu. Liderleri Mikel Landa, Burgos Turu’nda dört yıl sonra ilk kez bir genel klasman zaferi kazandı ve Vuelta’ya yine büyük umutlarla geliyor. Kısa ve patlayıcı tırmanışlarda fena gözükmese de zamana karşısı bu haldeyken bir büyük tur kazanması kolay olmayacak. Roglič’ten zamana karşılarda kilometre başına beş saniye civarı fark yemesi sürpriz olmaz ki bu toplamda üç dakikadan fazla kayıp demek. Neyse ki takımın tek umudu Landa değil. Caruso, Mader, Poels, Haig ve Padun da kadroda bulunuyor. Caruso ve Haig özgürlük tanınırsa ilk 10 içerisinde bitirebileceklerini kanıtladılar, Mader ve Poels profil olarak etap almaya daha uygun, Padun ise son iki aya damga vuran bisikletçilerin başında geliyor. Beş senedir takımla yarışan Padun, bir zamanlar genç bir yetenekken zamanla vasat bir bisikletçiye dönüştü. Bu yüzden bu sene Dauphine’de art arda kazandığı iki etap herkes için büyük bir sürprizdi. Daha büyük sürpriz ise böyle bir performans gösteren bisikletçinin ne Fransa Turu’na ne de Olimpiyatlara çağrılması oldu. Fransa Turu sırasında Bahrain-Victorious oteline yapılan polis baskını da şüpheleri iyice arttırmışken gözler İspanya’da üzerlerinde olacak. Yine de, henüz hiçbir somut delil olmadığından bir yargıda bulunmamak en doğrusu.

Geçtiğimiz günlerde Bora-hansgrohe’ye geçeceği açıklanan Aleksandr Vlasov, Astana’yla son büyük turuna katılıyor. Sezonun ilk kısmında güzel haftalık turlar çıkarmıştı ve Giro’daki dördüncülükle büyük tur kazanmaya aday olduğunu kanıtladı. Birçok rakibinden daha iyi zamana karşı koşması onun adına önemli bir avantajken takımın yarışa yaklaşımı Vlasov’un performansını belirleyen detaylardan biri olacak. Astana’nın getirdiği kadro, genel klasman liderini korumaktansa etap kazanmayı isteyen bir ekip gibi gözüküyor. Eğer hedefleri etapsa Vlasov’un yalnızlığa alışması gerek.

Geçtiğimiz senenin yıldızı Hugh Carthy, Burgos Turu’nun son etabını kazandı ve Vuelta’ya yine formda geliyor. EF’e geçmeden Caja Rural’le iki yıl geçirmesinden olsa gerek şimdiye dek en iyi performanslarını hep İspanya’da gösterdi, göstermeye de devam ediyor. Bu yarışta, onun sevdiği çift haneli eğimlerden bolca var. En büyük sorun, tırmanış domestiklerinin eksikliği. Simon Carr dışında, tırmanışların ilerleyen kilometrelerini görebilecek bir bisikletçiye sahip değiller.

Romain Bardet, DSM’in kötü geçen sezonunda iyi iş çıkarabilen nadir bisikletçilerden biri. Boş geçirdiği sezonların ardından Giro’da olumlu sinyaller verdi ve Burgos’ta da bir etap kazandı. Matt Winston, Burgos’taki zaferden birkaç gün önce yaptığı açıklamada takımın önceliğinin etap kazanmak olduğunu söylemişti. Son gelişmeler, hedeflerinde değişikliğe yol açabilir.

Pogačar’a yardım görevini bitiren Rafal Majka, bir süredir genel klasmanda iyi sonuçlar alan Lucas Hamilton, kariyerinin son yarışına çıkan eski şampiyonlardan Fabio Aru, yaptığı kazaya dek çok iyi Giro geçiren Giulio Ciccone, son Vuelta’nın tırmanış klasmanı galibi Guillaume Martin ve Paris-Nice’i kazanan Max Schachmann tırmanışlarda görebileceğimiz isimlerden bazıları.

La Vuelta genellikle sprinterlerin sevdiği bir yarış değildir. Fransa ve İtalya’ya göre az sprint etabı bulunur ve sezon sonu olduğundan üst seviyedeki sporcuların pek ilgisini çekmez. Bu seneki sprint kadrosu da ortalamanın ötesine geçemeyecek. Démare, Jakobsen ve Philipsen; toplu finişlerin en büyük adayları.

Arnaud Démare, bu sezon geçen yılki kariyer sezonunun yanına bile yaklaşamadı. Tüm planlarını Fransa Turu üzerine kuran sprinter, yarışın ilk haftasında hızını hiç yakalayamadı ve Alplerde zaman limiti dışında kalarak yarışa veda etti. İspanya’daki rakipleri Fransa Turu’ndan daha zayıf olacağı için burada etap alma şansı çok daha yüksek. Unutmamak gerek ki özgüven sprinterler için olmazsa olmaz ve Démare ilk sprinti alırsa ardından onu durdurmak çok zor olacak.

Tour de Wallonie’de kazandığı iki etapla, kazasından neredeyse bir yıl sonra tam anlamıyla dönüşünü gerçekleştiren Fabio Jakobsen yeniden bir büyük turda yarışıyor. Jakobsen, bu yarıştaki en hızlı isim olmasa da Quick-Step’te yarışması sprintlerin birçoğuna en iyi pozisyondan başlaması anlamına gelecek. Josef Cerny, Bert van Lerberghe, Zdenek Stybar ve Florian Senechal’den oluşan sprint treni Vuelta standartlarında bir hayli kuvvetli. Hollandalı için en büyük soru işareti üç hafta boyunca gücünü koruyup koruyamayacağı olacak. Uzun süredir bu seviyede yarışmıyor, yarış ilerledikçe seviyesinin düştüğünü görmemiz olası.

Jasper Philipsen, Fransa Turu’nun altı etabını ilk üçte bitirirken hiçbirini kazanmayı başaramadı. Kimi zaman Cavendish, kimi zaman da van Aert ondan daha hızlıydı. Şimdi ise yeni bir fırsat bulmuş durumda ve takımı da yarışa sadece sprint etapları için geldi. Alpecin-Fenix Fransa Turu’nda olduğu gibi iyi çalışacaktır, onun görevi en azından bir etap kazanmak.

Michael Matthews, Luka Mezgec, Matteo Trentin, Juan Sebastian Molano, Davide Cimolai, Alberto Dainese, Clement Venturini, Alex Aranburu, Jon Aberasturi ve Jordi Meeus sprintlerde göreceğimiz diğer isimler.

La Vuelta’yı bisiklet izleyicisi olmayanlara pazarlamak zordur ve deneyenler genellikle başarısız olur. Ne Giro’nun romantizmine ne de Fransa Turu’nun prestijine başvurabilirsiniz. ‘Kalbi kırıkların yarışı’ ve ‘son şansların turu’ gibi tanımlar doğrudur fakat ilgi çekici oldukları söylenemez. Bask seyircileri söyleyebilirsiniz belki ama muhtemelen bu da yeterli olmayacaktır. Bu yüzden Vuelta, sadece yakından takip edenlerin anlayabileceği bir deneyimdir. İçeri adım attığınızda gerçek olan her şey biter, absürt bir dünya sizi karşılar. Son etapta, yeşil mayo kazanmak için sprint atan Froome’u gördüğümüz başka bir yarış var mı?