"Olimpiyatlar çocukluğumdan beri en büyük hayalim" Büşra Işıldar ile Özel Röportaj

On üç yaşındaydım. Kardeşimle birlikte kilo vermek için mahallemizdeki boks salonunda başladık. Annem bizi birlikte yazdırdı. Ancak kardeşim boksun zorluğuna dayanamadı ve kısa sürede bıraktı. Bense devam ettim ve başardım. İlk eldiveni taktığım günü çok iyi hatırlıyorum. Her şey çok hızlı gelişti, ama o hızla geçen anlarda içimde bir şeylerin değiştiğini anlamıştım.

Ailemde abim de boks yapıyordu. Onu izlemek ve bu sporun içindeki mücadele beni her zaman heyecanlandırdı. Zaten hırslı ve inatçı bir yapım vardır. Bu yüzden boksun bana uygun bir branş olduğunu düşünüyordum. Mücadele etmeyi, kendimi zorlamayı hep sevmişimdir.

Annem ilk zamanlar maçlarımı izleyemiyordu ama aradan geçen on yılın sonunda artık beni televizyondan bile izlemeye başladı. Ailem ve çevrem her zaman yanımda oldu, desteklerini hep hissettirdi.

Büyüklerde başarı ne kadar önemli olsa da, temeli genç yaşta kazanılan tecrübeler oluşturuyor. Genç yaşta kazandığım madalyalar, büyüklere geçtiğimde bana çok büyük bir özgüven kazandırdı. Tabii ki bu süreç kolay değildi. Ailemden aylarca ayrı kalıp milli takım kamplarında bulundum, tek başıma yurt dışında maçlara çıktım. O yaşlarda yalnız mücadele etmek beni hem olgunlaştırdı, hem de güçlendirdi.

Kesinlikle motivasyon verdi. Başarı geldikçe, daha fazlasını istemeye başladım.

Maç başlamadan önce, hakem bizi kuralları anlatmak için ortaya çağırdığında, göz temasını hiç kesmem. Tokalaşırken eldiveni her zaman üstten vurmayı tercih ederim. Bu, “Ben buradayım, üstün olan benim” demenin bir yoludur. Mental güç ise önce kendine inanmakla başlar. Özgüvenle birlikte başarı geldikçe bu güç daha da artıyor.

O anı tarif etmek çok zor. Elbette hayalim her zaman birincilik kürsüsünde olmaktı ama ikinci olmak da beni çok mutlu etti. Çok güzel bir maç yaptım. Madalyamı elime aldığımda ve beni destekleyen insanların güzel mesajlarını okuduğumda, dünyalar benim oldu.

İlk kez büyüklerde dövüştüğümde Dünya Şampiyonası’ydı ve orada ilk yenilgimi aldım. Büyükler seviyesi çok farklıydı. Rakipler çok daha tecrübeli ve güçlüydü. Çeyrek finalde elenmiştim ama bu süreç bana daha çok çalışmam gerektiğini gösterdi.

En çok yaşadığım anlardan biri bu. Özellikle güzel bir başarıdan döndüğümde, ilk hafta sürekli içimden “Neler başarıyorum ben!” diyorum. Her hatırladığımda gülümsüyorum ve kendimi daha enerjik hissediyorum.

2015’ten 2020’ye kadar ağır sıklet dövüştüm. O dönemde olduğum sıklette kilo fark etmiyordu ama olimpiyatlarda en yüksek sıklet 75 kg olduğu için, olimpiyat hayalim uğruna 2020’de kilo düşmeye başladım. Önce 81’e, ardından 75’e düştüm ve 2021’de gençler dünya şampiyonu oldum. Olimpiyatlar çocukluğumdan beri en büyük hayalim.

Hazırlıklara şimdiden başladık. Bir ay sonra puan maçımız var ve kamplarımız yoğun şekilde sürüyor. Ancak zihinsel hazırlık fiziksel hazırlığın bile önüne geçiyor. Fiziksel olarak çok iyi olup, o gün mental olarak hazır olmadığında kazanmak çok zor oluyor. Bu yüzden zihinsel dayanıklılık bizim için kritik bir detay.

Olimpiyatlarda olmak, bir sporcu için en büyük onurdur. Madalya elbette çok önemli ama o ringe çıkmak, bayrağımı temsil etmek benim için tarifsiz bir gurur.

Kendimi ringin ortasında, güçlü ve kararlı bir şekilde duran biri olarak hayal ediyorum. Yumruklarımda yılların emeği, bakışlarımda ise sadece tek bir hedef var: altın madalya.

Hırslı, kararlı,inatçı.

Boş zamanlarımda müzik dinlemeyi, yürüyüş yapmayı ve ailemle vakit geçirmeyi çok seviyorum. Spor dışında kafamı dağıtmak için doğada olmak bana iyi geliyor.

Sporla iç içe bir yaşam hayal ediyorum. Belki ileride antrenörlük yaparak genç sporculara ilham verir ve onlara tecrübelerimi aktarabilirim.

Kadın boksu Türkiye’de artık çok daha görünür ve değerli bir konumda. Bu başarıda benim de katkım olduğunu bilmek gurur verici. Her maçta ringe sadece kendim için değil, bu yolculuğu paylaşan tüm kadın sporcular için çıkıyorum.