Asfaltın kraliçesi: Lella Lombardi

Lella Lombardi, 1941 yılında İtalya'da, Torino yakınlarındaki Frugarolo kasabasında dünyaya geldi. Yarış kariyerine genç yaşta karting yaparak başladı. Kartingin ardından 1965 yılında Formula Monza serisinde mücadele etti.

1968'de İtalya F3 serisinde boy gösterdi ve sezonu Franco Bernabei'nin ardından ikinci sırada tamamladı. 1970 yılında yine İtalya'da bu kez Formula 850 şampiyonasına katıldı. 10 yarışlık sezonda dört zafere imza atan Lombardi sezon sonunda şampiyonluğa ulaştı. Bu şampiyonluğun ardından İtalya kendisine dar geldi ve kariyerini uluslararası bir boyuta taşımak üzere 1971 yılının başında Londra'ya taşındı.

1972 ve 1973 yıllarını yine İtalya F3 serisinde geçiren Lombardi, 1974 yılında F5000 Avrupa Şampiyonası'nda mücadele etti. Hiçbir yarışta podyuma ulaşamasa da damalı bayrağa ulaştığı bütün yarışları ilk 10 sıra içerisinde bitirdi ve istikrarlı bir performans sergilediği sezonu pilotlar klasmanında 88 puanla beşinci sırada noktaladı.

Aynı yıl, kariyerinde ilk kez bir Formula 1 aracının kokpitine oturdu. Formula 1'de sezonun 10. yarışı Büyük Britanya'da, Brands Hatch pistindeydi. Lombardi pisti tanıyordu. Dört ay önce yine bu pistte düzenlenen "Race Of Champions" etkinliğine davet edilmiş ve 17 Mart 1974'te koşulan bu yarışta Lola-T330 model bir Formula 5000 aracıyla yer almıştı. Temmuz ayında ise pist aynı fakat araç farklıydı. Piste çıktığında altında Brabham BT42 model bir Formula 1 aracı vardı.

35 pilotun mücadele ettiği sıralama turlarını 29. sırada tamamladı fakat grid 25 araçla sınırlı olduğu için yarışa katılma hakkını elde edemedi. Tur süresi ise günün lideri Niki Lauda'dan yaklaşık 3,5 saniye, 25. sıradaki Tim Schenken'den ise 0,9 saniye yavaştı. Yine de Lombardi'nin sıralama turlarına katılımıyla birlikte Formula 1'in ilk kadın pilotu Maria Teresa De Filippis'ten 15 yıl sonra ilk kez bir kadın pilot, F1 gridinde boy göstermiş oldu. Lombardi bu denemenin ardından ertesi yıla kadar Formula 1'de mücadele etmedi.

1975 sezonu Lombardi için oldukça özel bir sezondu. Sezonun üçüncü yarışı Güney Afrika'da koşulacaktı. Bu yarıştan hemen önce gridin genç takımlarından March, Lombardi'yi sezonun geri kalanı için takıma dahil etti. March'ın bu hamlesiyle birlikte Lombardi, 1 Mart 1975 tarihinde Güney Afrika'da ilk Formula 1 yarışına çıktı. İtalyan pilotun ilk yarışı, aracın yakıt sisteminde meydana gelen bir arıza sebebiyle yalnızca 23 tur sürdü fakat yine De Filippis'in ardından resmi bir Formula 1 yarışında ter döken ilk kadın pilot olma unvanına erişti.

Kariyerinin henüz ikinci yarışında puanla tanıştı. 27 Nisan 1975 tarihinde İspanya'da koşulan yarış oldukça olaylı geçti. Yarışa 24. cepten başlayan Lombardi, olayların hiçbirine bulaşmayarak üst sıralara kadar yükselmeyi başardı.

26. tura girildiğinde yarışı ilk iki sırada götüren Rolf Stommelen ve Carlos Pace, korkunç bir kazaya karıştı ve Stommelen aracıyla birlikte bariyerleri aşarak seyircilerin üzerine uçtu. Pace büyük bir şok yaşamakla birlikte kazayı yara almadan atlatırken Stommelen ve bazı seyirciler ise ne yazık ki o kadar şanslı değillerdi. Dört seyirci olay yerinde, bir seyirci de kaldırıldığı hastanede hayatını kaybetti. Alman pilot ise kazayı birkaç kırık kemikle atlattı. Normal şartlar altında 75 tur sürecek olan yarış, yaşanan bu büyük kazanın ardından birkaç tur daha devam etti ve 29. turda sona erdirildi.

O yılki puan sistemine göre yarışı ilk altı sırada tamamlayan pilotlara puan veriliyordu (sırasıyla 9, 6, 4, 3, 2, ve 1 puan) ve Lombardi yarış sona erdirildiğinde altıncı sıradaydı. Dolayısıyla Lombardi'nin bir puan alması gerekiyordu fakat kurallar yarışın en az %75'inin tamamlanmaması halinde puan barajı içerisindeki pilotlara, hak ettiklerinin yarısı kadar puan verileceğini söylüyordu. Bu sebeple Lombardi İspanya'dan bir yerine 0,5 puanla ayrıldı. Elde ettiği yarım puan kendisine "Formula 1'de puan alan ilk kadın pilot" unvanını getirdi.

İspanya'da çizdiği sağlam profilin ardından düşüşe geçen Lombardi'nin bir diğer güçlü performansı ise Nurburgring'deydi. İspanya'da olduğu gibi Almanya'da da olayların arasından sıyrıldı ve 25. cepten başladığı Yeşil Cehennem'deki 14 turluk mücadeleyi altıncı sıradaki rakibinden veya diğer bir deyişle puan barajından yaklaşık 2,5 dakika geride, yedinci sırada tamamladı.

İspanya ve Almanya dışındaki yarışlarda iyi bir performans sergileyemedi. Sezonun son yarışına Formula 1'de henüz ilk yılını geçiren Williams takımı ile çıkmak istedi fakat starttan önce aracın ateşleme sisteminde yaşanan bir sorun bu isteğin önüne geçti. Lombardi yarışa başlayamadı ve 1975 sezonunu yarım puanla 21. sırada tamamladı.

Sonraki sezonun Brezilya'daki ilk yarışı ile March takımına geri döndü fakat yarışı 14. sırada tamamlayınca takımdan gönderildi ve koltuğu Ronnie Peterson'a devredildi. Sezon ortalarında RAM Racing takımı ile tekrar pistlere dönmeyi denese de bu birliktelik iki tarafa da yaramadı. Yeni takımı ile sırasıyla Büyük Britanya, Almanya ve Avusturya'yı dolaşan Lombardi ilk iki yarışa sıralama turlarında elendiği için katılamadı ve yalnızca Avusturya'da mücadele edebildi. Bu mücadele Lombardi'nin F1 kariyerinin son mücadelesi oldu. Yarışı 12. sırada tamamlayan Lombardi, İtalya'da koşulacak olan bir sonraki yarışa pilot listesinde adı geçmesine rağmen katılmadı.

Formula 1'de yarıştığı dönemde ve sonraki yıllarda başka yarış disiplinlerinde de yer aldı. 1975, 1976, 1977 ve 1980 yıllarında Le Mans 24 Saat'e katıldı. İlk ve son denemesinde bitiş çizgisine ulaşamazken ikinci ve üçüncü denemelerinde yarışı bitirmeyi başardı.

1977 Firecracker 400 yarışına katılarak NASCAR'da da boy gösterdi ve Daytona'daki bu mücadeleyi 31. sırada bitirdi. O yarışta yer alan tek kadın pilot kendisi değildi. Diğer kadın pilotlar Amerikalı Janet Guthrie ve Belçikalı Christine Beckers'tı. Beckers aynı zamanda bu yarıştan üç hafta önce koşulan 1977 Le Mans 24 Saat'te Lombardi'nin takım arkadaşıydı. İki pilot o yarışta aynı aracı dönüşümlü olarak kullanmış ve genel klasmanda 11. sırayı, kendi klasmanlarında ise dördüncü sırayı elde etmişlerdi.

O yıl en büyük başarı Imola'da geldi. Lombardi, 250 kilometre uzunluğundaki yarışı direksiyon arkadaşı Giovanni Anzeloni ile üçüncü sırada tamamlayarak podyuma çıktı.

Gençlik çağında elde ettiği başarılı sonuçların ardından yarış kariyerinin ikinci baharını 1979 yılında yaşadı. O yıl dayanıklılık yarışlarında üstün bir performans sergiledi. Enna-Pergusa ve Vallelunga pistlerinde düzenlenen 6 Saat yarışlarını kazandı. 1981 yılında Mugello'da "6 Saat" zaferlerine bir yenisini daha ekledi.

Aktif yarış kariyerini 1988 yılına kadar sürdürdü fakat o yıl kansere yakalandı ve bu sebeple kariyerini noktaladı. Direksiyon başından ayrıldı fakat pistlere veda etmedi. Bir yıl sonra kendi yarış takımı Lella Lombardi Autosport'u kurdu ve sağlığı elverdiği sürece takım patronu olarak yarış dünyasında yer almaya devam etti. 1992 yılında hastalığı oldukça ilerledi ve 3 Mart 1992'de, 51. doğum gününe yalnızca üç hafta kala hayatını kaybetti.

Hızlı, hırslı, tutkulu, yetenekli ve rekabetçiydi. En önemlisi ise aşıktı. Genç yaşta tanıştığı aşkına ömrünün sonuna kadar sadık kaldı. Vefatının ardından doğduğu kasabaya büstü dikilen Lombardi, kendisine duyulan saygıyı yalnızca başarılarıyla değil, aynı zamanda işine olan aşkıyla kazandı.