Bir şehrin iki yarısı

Aynı şehirde yaşayan bu insanlar birlikte Liverpool’dan nefret edip, çoğunlukla aynı partiye oy verirken onları ayrıştıran tek şey ise destekledikleri renk. Kuzeyliler gönlünü kırmızıya kaptırmışken, şehrin doğu ve güney kısmında oturanlar da genellikle mavi rengin peşinden koşuyor. 100 seneyi aşan süredir devam eden bu rekabette günümüzde Manchester United’ın üstünlüğü olsa da geçmişte City’den az çekmemiş Kırmızı Şeytanlar.

Manchester şehrinin iki takımı sahaya çıkıp birbirlerine meydan okuduğunda tarih 12 Kasım 1881’di ve takımlar henüz bugünkü adlarıyla anılmıyordu. West Gorton (Manchester City) ilk maçta Newton Heath’a ( Manchester United) 3-0 yenilmişti. Tarafların oynadığı ilk lig maçı ise 1894-95 sezonundaydı ve Hyde Road’da gülen ekip 5-2’ik skorla Newton Heath olmuştu. İki takımın 1889’daki buluşmasının ise futboldan daha önemli bir sebebi vardı. Hyde Colliery madeninde yaşanan bir kazada 23 madenci yaşamını yitirmişti. Şehrin düşman kardeşleri ise 23 madencinin ailesine yardım etmek için buluşmuş ve 10 bin kişinin izlediği maçın geliri bu ailelere verilmişti.

İkinci Dünya Savaşı’nın yıkıcı etkisinden Old Trafford da nasibini almış ve iki takım 1948 ve 1949’da City’nin evi olan Maine Road’u birlikte kullanmıştı. Ama bu bile iki takımı birbirine yakınlaştırmadı. Rekabet bütün hızıyla sürüyordu. 1967-68 sezonunda mavi renge gönül verenler lig şampiyonluğunu kutladılar ama sevinçleri uzun sürmedi. Aynı sezonda Manchester United Avrupa Şampiyon Kulüpler’de zafere ulaşarak ezeli rakiplerinin havasını söndürdü.

1970’ler derbinin en sertleştiği dönemlerdi. Aralık 1970’de İngiliz futbolunun efsane ismi George Best bir Manchester derbisinde Glyn Pardoe’nin ayağını kırdı. Öyle ki Cityli futbolcunun sadece futbol hayatını bitmekle kalmadı neredeyse ayağını kullanamaz hale geldi. 1974'te oynanan derbi maçta hakem City'li Doyle ve United'lı Macari'ye kırmızı kart göstermişti ancak sahada yaşanan kavgalar yüzünden maç bitememişti.

27 Nisan 1974 gününün ve Dennis Law’un ise bu rekabette yeri bambaşka. Law her iki takımda da forma giymiş hatta “kırmızı bir şeytan” olarak ligde ve Şampiyon Kulüpler’de zafere ulaşmıştı. O bahar gününde ise Dennis Law’un üzerindeki formanın rengi maviydi ve eski takımını küme düşüren gole imza atmıştı. İskoç futbolcu o seneki Dünya Kupası’ndan sonra futbolu bıraktı ve bir daha hiçbir lig maçına çıkmadı.

1980’lerle birlikte ise Manchester şehrinde sevinen taraf hep kırmızılardı. City’nin aldığı son kupanın 1976’daki Lig Kupası olduğu düşünülünce, 35 senedir kupa sevinci yaşamamış taraftarların, Kırmızı Şeytanlar’ın başarılarını kıskanarak izlediği kesindi. Ama onlar başarısız geçen yıllara rağmen takımlarını terk etmediler. Yine de 1999’da Manchester City taraftarlarının gazetelerin spor sayfalarına bakmaktan korktuklarını söylersek abartmış olmayız. Alex Ferguson’un takımı aynı sezonda Premier Lig şampiyonluğu ve Lig Kupası zaferiyle yetinmemiş, Şampiyonlar Ligi’nde de kupayı kaldıran taraf olmuştu.

Manchester City'nin Arap sermayesini arkasına almasılya birlikte ise rekabet adeta boyut değiştirdi. Eskiden sadece şehri ilgilendiren bu kapışma, City harcadığı büyük paralardan sonra sadece İngiltere çapında değil dünya çapında merak edilen bir hal aldı. Roberto Mancini ve öğrencileri geçen yıl United ile kafa kafaya girdikleri son haftada şampiyonluk kupasını kaldırdılar. Ada'da son 20 yıla baktığımızda bir Alex Fergusonlu Manchester United hegomanyasından bahsetmek mümkün. Zaman zaman diğer takımlar da birkaç sezona damgalarını vursalar da hiçbirinin gücü bu devri kapatmaya yetmedi. Manchester City ve para ile gelen mutluluğun buna gücü yeter mi bilinmez ancak kuşkusuz iki takım arasındaki rebaket artık daha çetin.