san antonio spurs tim duncan gregg popovich

NBA’i dünya çapında son dönemdeki kadar popüler hale getiren faktörlerden belki de en önemlisi içerisinde barındırdığı tonlarca hikaye. Bu aynı zamanda sporun evrensel özelliklerinden de biri; ancak söz konusu NBA ve basketbol olduğunda arşivlere inmenize dahi gerek yok, kafanızı ne tarafa çevirseniz bir başka hüzün ya da başarı hikayesiyle karşılaşabiliyorsunuz. San Antonio Spurs işte tam bu noktada, bir başarı simgesi olarak NBA tarihindeki yerini 2000’lerin ortasında aldı. Hem de NBA anlatısının, akıntısının tersi yönde yüzerek, sansasyonel yıldız ve takımların oyuna damgasını vurduğu son 15 yıl içerisinde işini sessizce ve en iyi biçimde yapanların hala var olduğunu ispat edercesine.

Gregg Popovich’in NBA tarihinin en iyi ve aynı zamanda en alçak gönüllü oyuncularından birinin etrafına kurup tam 13 yıldır zirvede veya zirveye yakın bir seviyede tuttuğu bir takımdan bahsediyoruz. Spurs adını bu uzun süreç sebebiyle oldukça farklı şekillerde anmak mümkün. 29 takımın yönetici ve koç ararken ilk baktığı yer olan bir okul ya da mükemmeliyetçi bir koç altında kendisini tamamen sisteme adamış oyuncuların oluşturduğu bir yapı. Tim Duncan’lı Spurs hanedanının yaşadığı ilk şampiyonluğun üzerinden 13 yıl geçmişken bahsedilmesi gereken en önemli konu ise R.C. Buford ve Gregg Popovich’in aslında nasıl zamana karşı koyan ve mevsimler değiştikçe iklime uyum sağlayan bir yapı oluşturmuş oldukları. Keza Spurs artık hiçbir yönüyle 5 yıl önce LeBron James’e ilk NBA finalinde mağlubiyeti tattıran takım değil. Tek bir farkla; Popovich hala mükemmelin peşinden koşuyor.

Kariyerinin başından beri bir savunma koçu olarak anılan Gregg Popovich’in artık elindeki malzemeyle aynı sertlik düzeyini koruyamayacağını anlamasının üzerinden uzun bir zaman geçti. 2007-08 sezonunun sonunda tempo sıralamasında 28. sırada yer alan San Antonio, o günden bu yana her yıl birkaç basamak yükseldiği o listede geçen sezon bittiğinde 7. sırayı işgal ediyordu. Geçiş süreci playoff’larda üst üste gelen mağlubiyetlerle sancılı oldu; fakat Popovich 2012 Mayıs ayı itibariyle bu defa hücum yanını mükemmelleştirdiği sisteminin meyvelerini oynanan enfes basketbol ve üst üste gelen 10 playoff galibiyetiyle almayı başardı. Don Nelson’ın Dallas’ı ve Mike D’Antoni’nin Phoenix’ine playoff’ta senelerce “Hücum maç kazandırır, savunma şampiyonluk” düsturunu hece hece ezberleten Pop’un Spurs’ünün bir hücum takımına dönüştüğü sene şaşaalı Oklahoma City Thunder’a kaybetmesi ise müthiş bir ironi olarak NBA kitaplığındaki bir başka hikaye olarak tarihteki yerini Haziran ayında aldı.

San Antonio Spurs’ün an itibariyle umutla bakacağı bir geleceği yok; ancak bugün için de henüz hiçbir şey bitmiş değil. Tim Duncan oldukça zinde gözüktüğü bir sezonun ardından yeni kontratı ve basketbolu bırakacağı güne kadar söyleyecek bir sözünün her daim olacağını bir kez daha ispat etme motivasyonuyla San Antonio’ya dönüyor. Manu Ginobili ve Tony Parker ise Olimpiyatları formda ve sağlıklı bir şekilde kapatarak yeni sezon öncesi Spurs cephesinin yüzünü bir kez daha güldürdüler. Bu üçlünün geçtiğimiz sezon en önemli destekçileri olan Stephen Jackson, Kawhi Leonard, Danny Green, Boris Diaw, Gary Neal gibi isimlerin de tamamı takımda tutulurken göze çarpan tek ekleme Fransız guard Nando De Colo.

Lakers’ın sahne ışıklarının tamamını üzerinde topladığı, Thunder’ın ise genç süperstarlarıyla ışıldadığı şu dönemde Spurs’ün hedefi bir kez daha rüştünü ispat etmek olacak. Koç koltuğunda ligin aktifleri arasında açık ara en iyisine sahip olmalarına rağmen, kadroda Popovich’in dahi üstesinden gelmekte zorlandığı zaaflar yok değil. Duncan’ın yılların etkisine yenik düşerek savunma generali niteliğini yitirmesiyle birlikte pota altında ona eşlik eden oyunculardan hiçbirinin de o karaktere sahip olmaması, kariyeri boyunca savunma koçu olarak anılan Popovich’in savunmayı üzerine inşa edecek bir temel bulamamasına neden oluyor. Ne Boris Diaw, ne Avrupa’dan büyük umutlarla getirilen Tiago Splitter, ne Matt Bonner, ne de DeJuan Blair Duncan’la bir araya geldiklerinde savunmada korku salan bir ikili olamıyorlar. Popovich’in hayata geçirdiği distopik hücum sisteminin bu handikapın üstesinden bir yere kadar gelebildiğini 2012 playoff’ları bir kez daha ispatladı ispatlamasına; ancak Thunder’ın pota altını koridora çeviren kısalarına Dwight Howard ve Steve Nash’li bir Lakers’ın eklenişi Spurs için hiç de hayırlı bir haber değil. Popovich’in kendisinden bir “Bowen 2.0” yaratma amacıyla yola çıktığı Kawhi Leonard’ın oyununu ne kadar geliştirebileceği ise Spurs’ün bu alandaki bazı sorularına cevap olabilir.

Evet, San Antonio Spurs günümüzün büyük pazar takımı süper güçlerinden biri değil ve Tony Parker dışında kariyer zirvesini geçmiş ya da o zirveye henüz ulaşmamış oyunculardan kurulu bir ekip. Evet, mükemmele yakın, paylaşımcı ve her oyuncunun her saniye aktif olduğu bir hücum organizasyonuna sahip olmalarına rağmen, ligi şu günlerde domine eden atletik süperstarlara savunmada karşı koyabilecek kapasitede artık değiller. Ancak unutulmaması gereken bir de gerçek var ki; o da son 13 sezonda 4 şampiyonluk kazanmış, şansı biraz daha yaver gitse bu sayıyı 5 ya da 6’ya çıkarmış olabilecek bir takımdan bahsedildiği. Hem Thunder, hem de Lakers’a karşı hala normal sezon bazında büyük ölçüde avantajlı olan San Antonio’nun kaderini playoff basketbolunun zirvesindeki bir zamanlar tonunu onların belirlediği sertliğe ne kadar cevap verebilecekleri çizecek. Sözü burada Gregg Popovich gibi Yugoslav kökenli bir NBA efsanesi Rudy Tomjanovich’e bırakalım: “Bir şampiyonun yüreğini asla hafife almayın.”