Michael Schumacher ile tırmanma tutkusu üzerine

2000 yılında benimle çalışan Xavier Jolis’in yönlendirmesiyle başladı. O, birçok kez tırmanmaya çıkardı ve İsviçre’deki evimde olduğum zamanlar beni de tırmanmaya çağırıyordu. Bir süre önce bacağım kırılmıştı ve yeni sezon başlamadan önce güç toplamam gerekiyordu. İlk önce kapalı alanda duvar tırmanışı yaptık, ardından Alpler’i denedik. Biliyorum bu oldukça büyük bir sıçrama. Başlangıçta bu konu hakkında büyük şüphelerim vardı. Ama doğayı ve dışarıda olmayı sevmiştim. Çok geçmeden tırmanmaya bağlandım. Yüksek yerlere tırmanabileceğimden emin değildim ama başardım.

Fitness programımın içine tırmanmayı dâhil ettim. Tırmanmada daha iyi olmak için diyet programımı mümkün olduğunca değiştirmeye çalışıyorum. Bunu ne olursa olsun yapmayı seviyorum, yani tırmanmayı takvimime uyduğu sürece yapıyorum, her fırsatı değerlendiriyorum. Evime bir tırmanma duvarı yerleştirdim ve bunun büyük bir yardımı oluyor. Muhtemelen “ciddi tırmanma” için biraz fazla kiloluyum. İdeal olana ulaşmak için biraz daha uzun ve zayıf olmam gerekiyor.

İlk başlarda tırmanırken zorlanıyordum çünkü vertigo, tırmandığım zaman beni çok zorluyordu. Araba sürmek benim için doğal; bundan korkmuyorum. Tırmanmaya alışmam ise biraz zaman aldı. Belki de çocukluktan itibaren tırmansaydım işler biraz daha farklı olurdu. Yabancı dil öğrenmek gibi: Mümkün olduğunca erken başlamanız gerekiyor.

Dediğim gibi bu, eğlenceli ama bir meslek değil. Bu bir meydan okuma ve açıkçası iddialıyım fakat ana ilgi odağımı unutmamam gerekiyor. Belki Formula 1’den emekli olduktan sonra bu konuda kendime daha ciddi hedefler koyabilirim.

Bunu farklı bir açıdan yorumluyorum: Tırmanmayı Formula 1 için kullanabilirim ve bu, birçok yönden gerçekleşebilirim. Ellerim ve ayaklarım için tırmanma iyi oluyor. Bazı yerlerin su toplayabilir ama bu seni güçlendirecektir. Birçok insan motor yarışlarının arabayı hızlı sürmekle ilgili olduğunu düşünüyor. Ama el ve ayakların dayanıklılık seviyelerinin önemini hafife alıyorlar. İkisi arasındaki temel fark şu: Formula 1’de teknoloji ve beraber çalıştığınız insanlar sizin performansınızı çok fazla etkilerken tırmanış, kayalarla yüz yüze olduğunuz bir branş.

Bu sporda gerçekten de rekabetçi/ciddi olmadığım ve tırmanmayı antrenman programıma entegre ettiğim için Ferrari’nin söyleyeceği şeylerden endişe etmem gerekmiyor. Mesela bazen ben serbest tırmanış yapıyorsam onlar farklı bir görüşe sahip olabiliyorlar. Ama ben o kadar cesur veya kızgın değilim! Hayatta her zaman bir risk var, sürmeyi bu yüzden seviyorum. Ferrari sırf eğlenmek için risk almadığımı biliyor, bu benim tarzım değil. Onlara güvendiğim gibi onlar da bana güveniyorlar.

Bir keresinde Utah’taki La Sal dağlarına tırmanmıştım ve bu tek kelimeyle nefes kesiciydi. Bu kadar zorlu dağlara tırmanmayı tahmin etmiyordum ama bunu başarmak inanılmaz bir heyecan vermişti. Çevresindeki doğa ve harika manzara orayı daha özel kılıyor. Harikaydı! Amerika Birleşik Devletleri’ndeyken kimliğimi gizlememe yardım ediyor, böylece kimse işime karışmadan keyfimi yaşayabiliyorum. Bir keresinde Indianapolis’e giderken fazla hız yaptığım için polis beni kenara çekmişti ama kim olduğum hakkında hiçbir fikri yoktu! Çoğu kişinin beni tanıdığı İsviçre’de bile bazen beni tanımıyorlar, muazzam bir huzur ve sükunet.

Adrenalin bağımlısının benim için doğru tanım olduğunu düşünmüyorum ama kesinlikle aktif bir adamım. Boş zamanlarında televizyon karşısında kanepeye geçip oturan birisi değilim. Yapacak bir şey bulmalıyım. Ve sporu seviyorum bu nedenle her daim farklı sporları denemek benim için normal. Mesela Monte Carlo’da Monako GP öncesinde yardım amaçlı yapılan futbol organizasyonlarında yer almayı seviyorum. Ancak tırmanma, bambaşka bir deneyim sunuyor. Bir hobimin olması ve bunun beni formda tutması harika.

Geçmişte kayak, gökyüzünden dalış denedim ve Harley-Davidson’ım var. Bunlar devam etmem için yeterli şeyler. Sanırım ailem ve Ferrari, endişelenmeye başlayabilirler.